Historia udaru

Udar może być wyniszczającym zdarzeniem medycznym. Dzieje się tak, gdy przepływ krwi do części mózgu jest osłabiony z powodu zakrzepu krwi lub popękanego naczynia krwionośnego. Podobnie jak zawał serca, brak bogatej w tlen krwi może prowadzić do śmierci tkanki. Kiedy komórki mózgu zaczynają umierać w wyniku zmniejszonego przepływu krwi, objawy występują w częściach ciała, które kontrolują komórki mózgu. Objawy te mogą obejmować nagłe osłabienie, paraliż i drętwienie twarzy lub kończyn. W rezultacie osoby, które doświadczają udaru mogą mieć problemy z myśleniem, ruchem, a nawet oddychaniem.

Chociaż lekarze znają teraz przyczyny i konsekwencje udaru, warunek ten nie zawsze był dobrze zrozumiany. Hipokrates, "ojciec medycyny", po raz pierwszy rozpoznał udar ponad 2, 400 lat temu. Nazywał warunek apopleksji, który jest greckim terminem oznaczającym "powalony przez przemoc. "Podczas gdy nazwa opisywała nagłe zmiany, które mogą pojawić się podczas udaru mózgu, niekoniecznie przekazywała to, co faktycznie dzieje się w mózgu.

Wiele wieków później, w XVII wieku, lekarz o nazwisku Jakub Wepfer odkrył, że coś zakłóciło dopływ krwi do mózgów ludzi, którzy zmarli z powodu apopleksji. W niektórych z tych przypadków doszło do masywnego krwawienia do mózgu. W innych tętnice były zablokowane.

W następnych dziesięcioleciach medycyna nadal poczyniła postępy dotyczące przyczyn, objawów i leczenia udaru mózgu. Jednym z rezultatów tych postępów był podział apopleksji na kategorie w oparciu o przyczynę stanu. Następnie udar stał się znany pod takimi słowami jak udar i mózgowy wypadek naczyniowy (CVA).

Dziś lekarze wiedzą, że istnieją dwa rodzaje udarów: udar niedokrwienny i krwotoczny. Udar niedokrwienny, który występuje częściej, występuje, gdy skrzep krwi gromadzi się w mózgu. To blokuje przepływ krwi do różnych obszarów mózgu. Z kolei udar krwotoczny ma miejsce, gdy tętnica w mózgu pęka. Powoduje to gromadzenie się krwi w mózgu. Nasilenie udaru jest często związane z umiejscowieniem w mózgu i liczbą dotkniętych komórek mózgu.

Według National Stroke Association udar mózgu jest piątą wiodącą przyczyną śmierci w Stanach Zjednoczonych. Jednak około 7 milionów ludzi w Ameryce przeżyło udar. Dzięki postępom w metodach leczenia miliony ludzi, którzy doświadczyli udaru, mogą teraz żyć z mniejszymi komplikacjami.

Historia leczenia udarów

Jedna z najwcześniej znanych metod leczenia udaru miała miejsce w XIX wieku, kiedy chirurdzy rozpoczęli operację tętnic szyjnych.Są to tętnice, które dostarczają dużo krwi do mózgu. Zakrzepy rozwijające się w tętnicach szyjnych często są odpowiedzialne za wywoływanie udaru. Chirurdzy zaczęli działać na tętnicach szyjnych, aby zmniejszyć gromadzenie się cholesterolu i usunąć blokady, które mogą następnie doprowadzić do udaru mózgu. Pierwsza udokumentowana operacja tętnic szyjnych w Stanach Zjednoczonych miała miejsce w 1807 roku. Dr Amos Twitchell przeprowadził operację w New Hampshire. Obecnie zabieg ten nazywa się endarterektomią tętnicy szyjnej.

Podczas gdy operacje tętnic szyjnych z pewnością pomogły w zapobieganiu udarowi, niewiele było dostępnych metod leczenia udaru i zmniejszenia jego skutków. Większość terapii była bardziej skoncentrowana na pomaganiu ludziom radzić sobie z trudnościami po udarze, takimi jak upośledzenie mowy, problemy z jedzeniem lub trwałe osłabienie po jednej stronie ciała. Dopiero w 1996 r. Wdrożono bardziej skuteczne leczenie. W tym roku Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła stosowanie tkankowego aktywatora plazminogenu (TPA), leku, który rozbija skrzepy powodujące udary niedokrwienne.

Chociaż TPA może być skuteczny w leczeniu udarów niedokrwiennych, musi być podany w ciągu 4,5 godziny po wystąpieniu objawów. W rezultacie, otrzymanie szybkiej pomocy lekarskiej na udar ma kluczowe znaczenie dla zmniejszenia i odwrócenia jego objawów. Jeśli ktoś, kogo znasz, doświadcza objawów udaru, takich jak nagły zamęt i osłabienie lub drętwienie po jednej stronie ciała, zanieś je do szpitala lub zadzwoń pod numer 911 natychmiast.

Postępy w leczeniu udarów

TPA jest preferowaną metodą leczenia udarów niedokrwiennych. Jednak nowym leczeniem tego typu udarów jest mechaniczne usuwanie zakrzepicy w mięśniu sercowym (MERCI). To urządzenie może fizycznie usunąć zakrzep krwi u kogoś z udarem niedokrwiennym. Od pierwszego użycia w 2001 r. MERCI retriever obsłużył około 10 000 osób. Jednak wadą jest to, że wielu chirurgów nadal wymaga przeszkolenia w zakresie ich stosowania, a szpitale muszą zakupić sprzęt, który może być bardzo drogi. Podczas gdy TPA jest nadal najczęściej stosowanym leczeniem udarów niedokrwiennych, retraktor MERCI może zyskać na popularności, ponieważ coraz więcej chirurgów jest przeszkolonych w jego stosowaniu.

Leczenie udarów krwotocznych również miało długą drogę. Jeśli skutki udaru krwotocznego oddziałują na dużą część mózgu, lekarze mogą zalecić operację, aby zmniejszyć długotrwałe uszkodzenia i zmniejszyć nacisk na mózg. Leczenie chirurgiczne udaru krwotocznego obejmuje:

• Obróbka chirurgiczna: Operacja ta polega na umieszczeniu klipsa na podstawie obszaru powodującego krwawienie. Klips zatrzymuje przepływ krwi i zapobiega ponownemu krwawieniu z obszaru.
• Zwijanie: Procedura ta polega na prowadzeniu drutu przez pachwinę i do mózgu podczas wkładania małych zwojów w celu wypełnienia obszarów osłabienia i krwawienia. Może to potencjalnie zatrzymać jakiekolwiek krwawienie.
• Usunięcie chirurgiczne: Jeśli obszaru krwawienia nie można naprawić innymi metodami, chirurg może poruszyć niewielką część uszkodzonego obszaru.Jednak ta operacja jest często ostatecznością, ponieważ uważa się ją za bardzo wysokie ryzyko i nie można jej wykonać w wielu obszarach mózgu.

Inne zabiegi mogą być wymagane, w zależności od lokalizacji i nasilenia krwawienia.

Postępy w zapobieganiu udarom

Chociaż udar jest nadal główną przyczyną niepełnosprawności, można zapobiec około 80 procentom udarów. Dzięki ostatnim badaniom i postępom w leczeniu lekarze mogą teraz zalecać strategie zapobiegania tym, którzy są narażeni na udar. Znane czynniki ryzyka udaru obejmują:

• powyżej 75 roku życia
• pacjentów z migotaniem przedsionków
• z zastoinową niewydolnością serca
• z cukrzycą
• z wysokim ciśnieniem krwi
• z udarem lub przejściowym niedokrwieniem w wywiadzie atak

Ludzie, którzy mają te czynniki ryzyka, powinni porozmawiać z lekarzem o tym, jak mogą zmniejszyć ryzyko udaru. Lekarze często zalecają stosowanie następujących środków zapobiegawczych:

• rzucenie palenia
• przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych w celu zapobiegania krzepnięciu krwi
• przyjmowanie leków kontrolujących wysokie ciśnienie krwi lub cukrzycę
• spożywanie zdrowej diety o niskiej zawartości sodu i bogatej w owoce a warzywa
• ćwiczą od trzech do czterech dni w tygodniu przez co najmniej 40 minut dziennie

Chociaż nie zawsze można zapobiec udarowi, wykonanie tych kroków może pomóc zminimalizować ryzyko tak bardzo, jak to możliwe.

Quiz: Testuj swój skok IQ

Na wynos

Udar jest zagrażającym życiu zdarzeniem medycznym, które może spowodować trwałe uszkodzenie mózgu i długotrwałą niepełnosprawność. Natychmiastowe szukanie leczenia może zwiększyć prawdopodobieństwo, że ty lub ktoś bliski otrzymasz jeden z innowacyjnych sposobów leczenia w leczeniu udaru i zminimalizowania komplikacji.