Nadpobudliwość: przyczyny, diagnoza i leczenie

Nadpobudliwość jest stanem niezwykle lub nienormalnie aktywnym. Nadpobudliwość często jest trudna dla osób znajdujących się w pobliżu nadpobudliwej osoby, takich jak nauczyciele, pracodawcy i rodzice. Nadpobudliwi ludzie często stają się zaniepokojeni lub depresyjni ze względu na … Więcej

Przegląd nadpobudliwości

Nadpobudliwość jest stanem niezwykle lub nienormalnie aktywnym. Nadpobudliwość często jest trudna dla osób znajdujących się w pobliżu nadpobudliwej osoby, takich jak nauczyciele, pracodawcy i rodzice. Nadpobudliwi ludzie często stają się niespokojni lub przygnębieni ze względu na swój stan i sposób, w jaki ludzie na nie reagują.

Osoby nadpobudliwe mogą mieć inne problemy z powodu niemożności pozostania w bezruchu lub koncentracji. Na przykład nadpobudliwość może prowadzić do trudności w szkole lub pracy i może nadwerężać relacje z przyjaciółmi i rodziną. Może prowadzić do wypadków i obrażeń, a także zwiększa ryzyko nadużywania alkoholu i narkotyków.

Hiperaktywność ma wiele różnych cech, w tym:

ciągły ruch
agresywne zachowanie
zachowanie impulsywne
jest łatwo rozpraszane

Nadwrażliwość jest często objawem innej podstawowej przyczyny, takiej jak różne choroby psychiczne i medyczne.

Jedną z głównych zaburzeń związanych z nadpobudliwością jest zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi lub ADHD. ADHD to zaburzenie, które powoduje, że stajesz się nadmiernie aktywny, nieuważny i impulsywny. Ten stan jest zwykle diagnozowany w młodym wieku, ale niektórzy ludzie doświadczają ADHD jako dorośli.

Nadwrażliwość jest uleczalna. Aby uzyskać najlepsze wyniki, wymagane jest wczesne wykrywanie i wczesne leczenie.

Co powoduje nadpobudliwość?

Nadpobudliwość może być spowodowana zaburzeniami psychicznymi i fizycznymi. Najczęstsze z nich to:

ADHD
nadczynność tarczycy lub nadmierne stężenie hormonów tarczycy
zaburzenia
zaburzeń układu nerwowego
zaburzenia psychiczne

Rozpoznanie nadpobudliwości

U dzieci, nadpobudliwość może prowadzić do trudności w koncentracji w szkole. Mogą również wyświetlać zachowania impulsywne, takie jak:

mówienie poza kolejnością
rozmycie rzeczy
uderzanie w innych uczniów
nadmierna aktywność

Dorośli wykazujący nadaktywność mogą wyświetlać:

trudności z koncentracją w pracy
krótki czas uwagi
trudność zapamiętywania imion, liczb lub fragmentów informacji

Możesz rozwinąć lęk lub depresję, jeśli jesteś zaniepokojony swoim stanem. Dorośli, u których występuje nadczynność, prawdopodobnie wykazywali te objawy jako dzieci.

Jak jest rozpoznawana hiperaktywność?

Jeśli u pacjenta lub u dziecka występują objawy nadpobudliwości, należy porozmawiać z lekarzem.Twój lekarz zapyta cię o twoje symptomy, skupiając się na kiedy zaczęły się symptomy i jakiekolwiek ostatnie zmiany w twoim zdrowiu. Będą również pytać, czy bierzesz jakieś leki w celu leczenia stanu zdrowia medycznego lub psychicznego. Odpowiedzi na te pytania pomogą lekarzowi ustalić, jaki rodzaj nadaktywności wyświetlasz i czy jest to nowy lub pogarszający się stan, czy po prostu efekt uboczny leków.

Ważne jest, aby uzyskać prawidłową diagnozę od lekarza w celu skutecznego leczenia choroby.

Jak jest leczona nadpobudliwość?

Jeśli lekarz uzna, że twoja nadaktywność jest spowodowana stanem chorobowym, może przepisać leki w celu leczenia tego schorzenia. Stany wpływające na następujące części twojego ciała często przyczyniają się do nadaktywności:

tarczyca
mózg
układ nerwowy

Twój lekarz może pobrać próbkę krwi lub moczu w celu sprawdzenia poziomu hormonów, ponieważ może również powodować nadpobudliwość przez brak równowagi hormonalnej. Na przykład możesz mieć brak równowagi w hormonie tarczycy lub innych hormonach.

Hiperaktywność może również odnosić się do zaburzenia emocjonalnego. W takim przypadku zostaniesz potraktowany przez specjalistę zdrowia psychicznego. Twój specjalista przejrzy twoje objawy, aby ustalić, jaki masz stan. Po zdiagnozowaniu schorzenia możesz otrzymać leki lub terapię pomagającą kontrolować nadpobudliwość.

Terapia

Terapia poznawczo-behawioralna i terapia rozmów to powszechne praktyki stosowane w leczeniu nadaktywności.

Terapia poznawczo-behawioralna ma na celu zmianę twoich wzorców myślenia i zachowania. Terapia rozmów polega na omawianiu twoich symptomów z terapeutą. Twój terapeuta może Cię nauczyć, jak radzić sobie ze swoim stanem i redukować jego skutki.

Lekarstwo

Kiedy leczenie nie wystarcza, konieczne może być również zażywanie leków w celu kontrolowania objawów. Leki te działają uspokajająco i są przepisywane zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Leki te obejmują:

deksketylofenidat (Focalin)
dekstroamfetamina i amfetamina (Adderall)
dekstroamfetamina (Dexedrine, Dextrostat)
lisdeamfetamina (Vyvanse)
metylofenidat (Ritalin)

Niektóre z tych leków są uzależnieni. Twój lekarz lub dostawca usług w zakresie zdrowia psychicznego będzie monitorował twoje zużycie leków.

Można również zalecić unikanie używek, które mogą powodować objawy. Typowymi stymulantami, których należy unikać, są kofeina i nikotyna.

Napisane przez Shawna Goodwina Źródła artykułu:

Zaburzenie nadpobudliwości psychoruchowej. (2013). Źródło: // www. nimh. nih. gov / health / publications / attention-deficit-hyperactivity-disorder / complete-index. shtml
Personel kliniki Mayo. (2013, 5 marca). Zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) u dzieci. Źródło: // www. Klinika majonezu. com / health / adhd / DS00275 / METHOD = print & DSECTION = all
Mayo Clinic Staff. (2015, 28 października). Nadczynność tarczycy (nadczynność tarczycy). Źródło: // www. Klinika majonezu. com / health / hyperthyroidism / ds00344 / dsection = symptoms
Co to jest nadaktywność?(n. d.). Źródło: // kidhealth. org / kid / health_problems / learning_problem / adhdkid. html

Czy ta strona była pomocna? Tak Nie