Zaburzenie dwubiegunowe: czy istnieje dziedziczne połączenie?

Co to jest zaburzenie dwubiegunowe?

Choroba afektywna dwubiegunowa jest stanem zdrowia psychicznego. Ludzie z zaburzeniem dwubiegunowym na przemian okresy pozytywnych nastrojów, zwanych manią, i negatywne nastroje, zwane depresją. Te zmiany nastroju mogą pojawić się nagle.

Około 6 milionów ludzi, czyli 2. 5 procent populacji USA, cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową.

Choroba afektywna dwubiegunowa i jej przyczyny nie są dobrze poznane. Naukowcy zauważyli możliwy związek między historią rodziny a zaburzeniem dwubiegunowym. Sugeruje to, że może istnieć genetyczny składnik tego zaburzenia. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym stanie.

reklamaReklama

Objawy

Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej

Objawy manii dwubiegunowej obejmują:

• niespokojne i impulsywne zachowanie
• zły osąd
• nierealistyczne postrzeganie zdolności <999 > szczęście, nawet do punktu euforii
• pobudzenie
• przeskok
• uczestniczenie w ryzykownych zachowaniach, takich jak hazard, jazda pod wpływem alkoholu, lub impulsywny seks
• szybka rozmowa
• szybkie myślenie

Objawy depresji dwubiegunowej są podobne do objawów depresji. Należą do nich:

intensywne zmęczenie

• długotrwały, skrajny smutek
• mówienie wolno
• problemów z prawidłowym podejmowaniem decyzji i skupienie
• brak apetytu
• beznadziejność
• myśli o samookaleczeniu, w tym samobójstwo
• wycofanie się od przyjaciół i rodzin
• utrata zainteresowania działaniami i hobby

Przyczyny

Przyczyny choroby afektywnej dwubiegunowej

Jeśli jeden z rodziców ma zaburzenie afektywne dwubiegunowe, masz 10 procentową szansę, że jedno dziecko je rozwinie. Jeśli oboje rodzice cierpią na chorobę dwubiegunową, masz 40% szans na rozwój choroby.

Przyczyny choroby afektywnej dwubiegunowej nie są dobrze poznane. Niektóre badania sugerują, że może istnieć powiązanie genetyczne.

Jednym z najsilniejszych czynników ryzyka choroby afektywnej dwubiegunowej jest rodzinna choroba. To połączenie może być spowodowane niektórymi genami.

Dorośli, którzy mają krewnych z tym zaburzeniem, mają przeciętnie dziesięciokrotny wzrost ryzyka rozwoju choroby. Twoje ryzyko zwiększa się, jeśli członek rodziny z warunkiem jest bliżej spokrewniony. Oznacza to, że jeśli twój rodzic cierpi na zaburzenie dwubiegunowe, masz większe szanse na jego rozwinięcie niż osoba, której ciotka ma taką chorobę.

Czynniki genetyczne odpowiadają za około 80 procent przyczyn choroby afektywnej dwubiegunowej. Oznacza to, że dziedziczność nie jest jedyną przyczyną zaburzenia dwubiegunowego. Jeśli masz rodzinną historię choroby, nie oznacza to, że ją rozwiniesz. Większość członków rodziny osoby z zaburzeniem dwubiegunowym nie rozwinie choroby. Obejmuje to dzieci.

ReklamaReklama

Wyzwalacze

Co jeszcze wpływa na zaburzenie dwubiegunowe?

Następujące czynniki niekoniecznie powodują zaburzenia dwubiegunowe. Mogą jednak wywołać jego początek, szczególnie u osób z grup ryzyka.

Stres

Stresujące wydarzenie często powoduje początek choroby dwubiegunowej. Ludzie z chorobą afektywną dwubiegunową zazwyczaj uważają za pomocne kontrolowanie i zmniejszanie stresu w swoim życiu.

Środowisko

Czynniki sezonowe mogą wywoływać początek choroby afektywnej dwubiegunowej. Szczególnie silna jest zmiana z zimy na wiosnę. Dzieje się tak, ponieważ szybki wzrost liczby godzin jasnego nasłonecznienia w ciągu dnia wpływa na szyszynkę. To z kolei może wywołać depresję i manię.

Ciąża

W niektórych przypadkach okres po porodzie może wywołać u kobiety rozwój choroby afektywnej dwubiegunowej. Zwykle występuje u kobiet, które są biologicznie skłonne do rozwijania go w pierwszej kolejności. Jednak sama ciąża zwykle nie jest przyczyną zaburzeń dwubiegunowych.

Czynniki ryzyka

Czynniki ryzyka zaburzeń afektywnych dwubiegunowych

Choroba afektywna dwubiegunowa rozwija się często, gdy dana osoba ma od 16 do 25 lat. Średni wiek zachorowania wynosi 19. Szacuje się, że 50% osób rozwinęło się przed 25. rokiem życia.

Choroba afektywna dwubiegunowa może się rozpocząć w każdym wieku. Niektóre osoby doświadczają swoich pierwszych objawów jako dziecko, a inne pierwsze doświadczają ich później w dorosłym życiu. Uzyskanie prawidłowej diagnozy może potrwać lata, ponieważ ludzie mogą pomylić ją z innym zaburzeniem lub nie mogą zgłaszać objawów.

Jak wcześniej wspomniano, osoby, które mają krewnych z zaburzeniem dwubiegunowym, są bardziej skłonne je zdobyć. Twoje ryzyko jest wyższe, jeśli krewny jest rodzicem. Dodatkowe czynniki ryzyka obejmują:

wysoki stres spowodowany czynnikami zawodowymi lub osobistymi

• nagłe, poważne zmiany w życiu, takie jak śmierć bliskiej osoby lub uraz fizyczny
• narkotyki lub nadużywanie alkoholu
• brak snu
• Mężczyźni i kobiety są równie podatni na chorobę afektywną dwubiegunową typu 1. Kobiety są bardziej skłonne do rozpoznania zaburzeń dwubiegunowych typu 2.

Choroba afektywna dwubiegunowa jest często powiązana z następującymi schorzeniami:

zaburzenie nadpobudliwości psychoruchowej

• alkoholizm
• lęk
• depresja
• nadużywanie narkotyków
• misphonia, czyli nienawiść do dźwięku
• zaburzenia snu
• stres
• samobójstwo
• Reklama

Diagnoza Jak rozpoznaje się chorobę afektywną dwubiegunową?

Twój lekarz może zastosować kilka metod diagnozowania choroby afektywnej dwubiegunowej:

badanie historii choroby i jej objawów

• przeprowadzenie kompleksowej oceny zdrowia psychicznego, która może obejmować wypełnienie kwestionariusza lub poproszenie o rejestrację Twojego nastroju wzory
• wywiady z członkami rodziny, bliskimi przyjaciółmi i innymi osobami, które często widzisz, za twoją zgodą
• fizycznie badając ciebie, by wykluczyć inne przyczyny symptomów, takie jak nadczynność tarczycy
• Reklama

Leczenie

Jak czy choroba afektywna dwubiegunowa jest leczona?

Leczenie będzie prawdopodobnie wiązało się z leczeniem lub terapią behawioralną lub ich połączeniem.

Lekarstwo

Kilka leków skutecznie leczy zaburzenia dwubiegunowe.Najmocniejszym dowodem jest lit. Jest szczególnie skuteczny w zapobieganiu nawrotom i leczeniu depresji dwubiegunowej i epizodów maniakalnych. Lekarze mogą również przepisać dowolne z następujących środków przeciwdrgawkowych:

sól sodowa diwalproexu (Depakot, Depakote ER, Spryskana depakura)

• karbamazepina (Tegretol XR, Tegretol, Equetro)
• lamotrygina (Lamictal)
• topiramat (Topamax)
• gabapentyna (Neurontin, Gabarone)
• Terapia

Doradcy i lekarze często doradzają osobom z chorobą afektywną dwubiegunową radzenia sobie ze stresem. Inne skuteczne formy poradnictwa obejmują psychoterapię, terapię poznawczo-behawioralną i wsparcie rówieśnicze.

Inne potencjalne terapie obejmują terapię elektrowstrząsową, suplementy kwasów tłuszczowych omega-3 i medytację. Konieczne są dalsze badania w tych obszarach.

Jeśli ty lub ktoś bliski cierpi na diagnozę jakiejkolwiek postaci choroby afektywnej dwubiegunowej, rozważ zgłębienie różnych terapii. Lekarz może zalecić łączenie leków i terapii w celu lepszego opanowania objawów.

ReklamaReklama

Jedzenie na wynos

Jedzenie na wynos

Choroba afektywna dwubiegunowa nie jest dobrze znana. Naukowcy zidentyfikowali genetykę jako czynnik ryzyka. Jeśli uważasz, że ty lub ktoś bliski może mieć chorobę dwubiegunową, porozmawiaj z lekarzem pierwszego kontaktu, psychiatrą lub doradcą w pobliżu.

Jeśli mój rodzic cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową, czy powinienem regularnie badać mnie w kierunku zaburzenia?

• Badanie przesiewowe w kierunku zaburzeń afektywnych dwubiegunowych przez lekarza rodzinnego może być dobrym pomysłem. Co ważniejsze, powinieneś porozmawiać z ludźmi, którym ufasz, którzy wydają się znać ciebie najlepiej, na przykład członkowie rodziny lub przyjaciele. Kochani na ogół zauważają objawy choroby afektywnej dwubiegunowej, zanim dojdą do punktu, w którym sprawy wymykają się spod kontroli i konieczna jest hospitalizacja. Jeśli członkowie twojej rodziny lub zaufani przyjaciele mówią ci, że twoje zachowanie jest dziwne, a nie twoje zwykłe zachowanie, może to być dobry moment na umówienie się z lekarzem.

• - Timothy J. Legg, PMHNP-BC