Zrozumienie wirusa JC i ryzyka dla ludzi z SM

Co to jest wirus JC?

Wirus Johna Cunninghama, znany częściej jako wirus JC, jest bardzo powszechnym wirusem w Stanach Zjednoczonych. Według World Journal of Neurosciences, od 70 do 90 procent ludzi na świecie ma wirusa. Przeciętny człowiek niosący wirusa JC nigdy się nie dowie i prawdopodobnie nie odczuje żadnych skutków ubocznych.

Nie dotyczy to jednak niewielkiego odsetka osób ze stwardnieniem rozsianym (MS). Wirus JC może być aktywowany, gdy układ odpornościowy danej osoby jest zagrożony z powodu choroby lub leków immunosupresyjnych.

reklamaReklama

Wirus można następnie przenieść do mózgu. Zaraża on białą masę mózgu i atakuje komórki odpowiedzialne za wytwarzanie mieliny - ochronnej powłoki pokrywającej i chroniącej komórki nerwowe. Ta infekcja nazywa się postępującą wieloogniskową leukoencefalopatią (PML). PML może powodować wyłączenie, a nawet śmierć.

Rola leków immunosupresyjnych

Wirus JC często atakuje, gdy układ odpornościowy danej osoby jest najsłabszy. Osłabiony układ odpornościowy nie może dłużej walczyć z atakującymi wirusami. Jest to doskonała okazja, aby wirus JC obudzić, przekroczyć barierę krew-mózg i zacząć atakować mózg. Ludzie ze stwardnieniem rozsianym są pod zwiększonym ryzykiem dla PML, ponieważ ich układ odpornościowy często jest zagrożony z powodu stanu.

Co więcej, kilka leków stosowanych w leczeniu objawów MS może również osłabić układ odpornościowy. Leki immunosupresyjne mogą zwiększać prawdopodobieństwo, że osoba ze stwardnieniem rozsianym rozwinie PML po ekspozycji na wirusa JC. Te leki immunosupresyjne mogą obejmować:

reklama

• azatiopryna (Azasan, Imuran)
• cyklofosfamid
• fumaran dimetylu (Tecfidera)
• metotreksat
• mitoksantron (Novantrone)
• mykofenolan mofetylu (CellCept)
• kortykosteroidy

Testowanie na wirusa JC

W 2012 r. amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła test ELISA wirusa JCV Stratify. Rok później opublikowano test drugiej generacji, aby zwiększyć dokładność testu.

Ten test wykrywania wirusa JC może określić, czy dana osoba była narażona na wirusa i czy jest obecna w organizmie. Pozytywny wynik testu nie oznacza, że ​​osoba ze stwardnieniem rozsianym będzie rozwijać PML, ale tylko osoby z JCV-dodatnimi mogą rozwinąć PML. Wiedząc, że masz pozytywne sygnały JCV, twój lekarz sprawdza, czy nie ma PML.

ReklamaReklama Nawet przy ujemnym wyniku nie jesteś w 100% bezpieczny. Możesz zostać zarażony wirusem JC w dowolnym momencie leczenia.

Jeśli zaczniesz przyjmować leki w ramach leczenia SM, ważne jest, aby kontynuować regularne testowanie, aby sprawdzić, czy jesteś zainfekowany.Porozmawiaj z lekarzem o tym, jak często powinieneś być badany na obecność przeciwciał przeciwko wirusowi JC. Jeśli zostaniesz zarażony, regularne testowanie pomoże ci szybciej wykryć infekcję. Im szybciej go wykryjesz, tym szybciej możesz rozpocząć leczenie.

Omówienie leczenia i ryzyka z lekarzem

Porozmawiaj z lekarzem na temat ryzyka rozwoju PML i sposobu, w jaki przyjmowane leki wpływają na to ryzyko. Mogą chcieć przeprowadzić test ELISA z dużą dozą ostrożności, szczególnie jeśli zamierzają przepisać natalizumab (Tysabri) lub fumaran dimetylu.

Natalizumab jest często przepisywany osobom, które nie zareagowały dobrze na inne formy leczenia SM. Zgodnie z FDA Drug Safety Communication, badania pokazują, że osoby przyjmujące natalizumab mają zwiększone ryzyko rozwoju PML w porównaniu do osób ze stwardnieniem rozsianym, które przyjmują inne leki modyfikujące przebieg choroby. Jedno z takich badań opublikowano w New England Journal of Medicine w 2009 roku.

Jeśli lekarz zaleci rozpoczęcie leczenia natalizumabem, porozmawiaj z nim o pierwszej próbie wykonania testu ELISA. Jeśli Twój wynik będzie ujemny, z mniejszym prawdopodobieństwem rozwiniesz PML podczas natalizumabu. Jeśli wyniki będą pozytywne, porozmawiaj z lekarzem na temat niebezpieczeństwa przyjęcia leku i prawdopodobieństwa wystąpienia PML. Pozytywny test może wymagać od ciebie i twojego lekarza ponownego oszacowania twojego planu leczenia.

ReklamaReklama Lekarze przepisują fumaran dimetylu w celu leczenia nawrotowo-remisyjnego SM, w tym zaostrzenia lub zaostrzenia SM. Według producentów Tecfidery lek zmniejsza ryzyko nawrotów o połowę w porównaniu z osobami przyjmującymi placebo.

W 2014 r. FDA opublikowała ogłoszenie o bezpieczeństwie, że osoba leczona fumaranem dimetylu opracowała PML. Według New England Journal of Medicine, dodatkowy przypadek PML związanej z fumaranem dimetylu odnotowano u kobiety leczonej z powodu SM.

Podobnie jak w przypadku natalizumabu, lekarze często zalecają okresowe badanie krwi ELISA podczas przyjmowania fumaranu dimetylu.