Czy łuszczyca jest dziedziczna?

Co to jest łuszczyca i jak ją zdobyć?

Kluczowe punkty

Łuszczyca jest powiązana z genetyką.
Posiadanie genów prowadzących do łuszczycy nie oznacza, że zdecydowanie rozwiniesz tę chorobę. Zamiast tego zwiększa ryzyko łuszczycy.

Łuszczyca to choroba skóry charakteryzująca się swędzącymi łuskami, stanem zapalnym i zaczerwienieniem. Zwykle występuje na skórze głowy, kolanach, łokciach, rękach i stopach.

Około 7,5 miliona osób w Stanach Zjednoczonych ma łuszczycę.

Łuszczyca jest chorobą autoimmunologiczną. Komórki odpornościowe we krwi błędnie rozpoznają nowo wyprodukowane komórki skóry jako obce najeźdźcy i atakują je. Może to spowodować nadprodukcję nowych komórek skóry pod powierzchnią skóry. Te nowe komórki migrują na powierzchnię i wypierają istniejące komórki skóry. To powoduje skalowanie, swędzenie i zapalenie łuszczycy.

Czytaj więcej: Najlepsze blogi psoriasis roku »

Genetyka prawie na pewno odgrywa pewną rolę. Badania wykazały, że podatność na łuszczycę jest dziedziczna. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na temat roli genetyki w rozwoju łuszczycy.

ReklamaReklama Genetyka

Czy istnieje związek między genetyką a łuszczycą?

Łuszczyca pojawia się zwykle w wieku od 15 do 35 lat. Może jednak wystąpić w każdym wieku. Na przykład około 20 000 dzieci w wieku poniżej 10 lat ma co roku rozpoznaną łuszczycę.

Łuszczyca może wystąpić u osób, u których choroba nie występuje w wywiadzie rodzinnym. Posiadanie członka rodziny z chorobą zwiększa ryzyko.

Jeśli jeden z twoich rodziców ma łuszczycę, masz około 10 procent szans na jego uzyskanie.
Jeśli oboje twoich rodziców ma łuszczycę, twoje ryzyko wynosi 50 procent.
Jeśli masz rodzeństwo z łuszczycą, masz od 4 do 6 razy większe prawdopodobieństwo wystąpienia łuszczycy w porównaniu z populacją ogólną.

Naukowcy pracujący nad genetycznymi przyczynami łuszczycy zaczynają od założenia, że stan wynika z nieprawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego. Badania na skórze łuszczycowej pokazują, że zawiera ona dużą liczbę komórek odpornościowych wytwarzających cząsteczki zapalne, znane jako cytokiny.

Skóra łuszczycowa zawiera również mutacje genetyczne zwane allelami. Wczesne prace badawcze w latach 80. doprowadziły do przekonania, że jeden specyficzny allel może być odpowiedzialny za przekazywanie choroby przez rodziny. Naukowcy odkryli następnie, że obecność tego allelu HLA-Cw6 nie była wystarczająca, aby spowodować rozwój choroby.

Zastosowanie bardziej zaawansowanych technik doprowadziło do identyfikacji około 25 różnych regionów w ludzkim materiale genetycznym (genomie), które mogą być związane z łuszczycą. W rezultacie badania genetyczne mogą nam teraz wskazywać na ryzyko zachorowania na łuszczycę. Związek między genami związanymi z łuszczycą a samym stanem nie jest jeszcze w pełni poznany.

Łuszczyca to interakcja między twoim układem odpornościowym a twoją skórą. Oznacza to, że trudno jest ustalić, która jest przyczyna i jaki skutek. Wiele nowych odkryć w badaniach genetycznych dostarczyło ważnych informacji, ale nadal nie rozumiemy wyraźnie, co powoduje wybuch łuszczycy. Dokładny mechanizm przenoszenia łuszczycy z rodzica na dziecko również nie jest w pełni zrozumiały.

Ogłoszenie

Czynniki ryzyka

Jakie są inne czynniki przyczyniające się do łuszczycy?

Większość osób z łuszczycą ma okresowe wybuchy lub nawroty, a następnie okresy remisji. Około 40 procent osób z łuszczycą również doświadcza zapalenia stawów, które przypomina zapalenie stawów. Nazywa się to łuszczycowym zapaleniem stawów.

Czynniki środowiskowe, które mogą wywołać początek łuszczycy lub zaostrzenie obejmują:

zimna i sucha pogoda
zakażenie HIV
leki, takie jak lit, beta-blokery i leki przeciwmalaryczne
odstawienie kortykosteroidów < 999> Dowiedz się więcej: 10 łuszczycy uruchamia się, aby uniknąć »

Uraz lub uraz części skóry może czasami stać się miejscem zaostrzenia łuszczycy. Zakażenie może również być wyzwalaczem. National Psoriasis Foundation zauważa, że infekcja, zwłaszcza paciorkowiec u młodych ludzi, jest zgłaszana jako początek łuszczycy.

Niektóre choroby są bardziej prawdopodobne u osób z łuszczycą niż w populacji ogólnej. Częstość występowania choroby Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i niektórych innych chorób zapalnych jelit może być około cztery do siedmiu razy większa wśród osób z łuszczycą niż bez.

Osoby z łuszczycą mają zwiększoną częstość występowania:

chłoniaka

choroby serca
otyłości
cukrzycy typu 2
zespołu metabolicznego
depresji i samobójstwa
spożycia alkoholu
palenie
ReklamaReklama

Terapia genowa Czy terapia genowa może być stosowana w leczeniu łuszczycy?

Terapia genowa nie jest obecnie dostępna jako leczenie, ale istnieje rozszerzenie badań nad genetycznymi przyczynami łuszczycy. W jednym z wielu obiecujących odkryć naukowcy odkryli rzadką mutację genu związaną z łuszczycą.

Mutacja genu znana jest jako

CARD14. Po wystawieniu na działanie czynników środowiskowych, takich jak infekcja, ta mutacja powoduje łuszczycę plackowatą. Łuszczyca plackowata jest najczęstszą postacią choroby. Stanowi około 80 procent wszystkich przypadków. To odkrycie pomogło ustalić połączenie mutacji CARD14 z łuszczycą. Ci sami naukowcy odkryli także mutację

CARD14 obecną w dwóch dużych rodzinach, które miały wielu członków rodziny z łuszczycą plackowatą i łuszczycowym zapaleniem stawów. Jest to jedno z wielu ostatnich odkryć, które obiecują, że pewnego rodzaju terapia genowa może kiedyś pomóc ludziom żyjącym z łuszczycą lub artropatią łuszczycową.

Ogłoszenie

Zabiegi tradycyjne

Jak tradycyjnie leczy się łuszczycę?

W przypadku łagodnych do umiarkowanych dermatolodzy zazwyczaj zalecają stosowanie miejscowych metod leczenia, takich jak kremy lub maści.Mogą to być:

anthralin

smoła węglowa
kwas salicylowy
tazaroten
kortykosteroidy
witamina D
Jeśli masz cięższy przypadek łuszczycy, twój lekarz może przepisać fototerapię i bardziej zaawansowane leki ogólnoustrojowe, przyjmowane doustnie lub przez wstrzyknięcie.

Dowiedz się więcej: Czy światło słoneczne może leczyć łuszczycę? »

ReklamaReklama

Jedzenie na wynos