6 Najważniejszych szczepionek, o których nie wiesz

Około miesiąca po urodzeniu dziecka otrzymują pierwsze szczepienia. Idealnie, zanim dziecko zacznie robić przedszkole, otrzyma:

• wszystkie trzy szczepienia przeciw WZW typu
• szczepionka przeciw błonicy
• szczepionka przeciw tężcowi
• bezkomórkowa szczepionka przeciw krztuścowi (DTaP)
• szczepionka typu Haemophilus influenzae typu b (Hib)
• skoniugowana szczepionka przeciw pneumokokom (PCV)
• inaktywowana szczepionka przeciw polio (IPV)
• szczepionka przeciwko odrze, śwince i różyczce (MMR)

Szkoły wymagają dowodu, że twoje dziecko zostało zaszczepione, i nie mogą przyjąć dziecka, jeśli nie zostały podane wszystkie wyżej wymienione szczepienia.

ReklamaReklama Ale istnieje kilka innych szczepionek, które możesz chcieć rozważyć dla swoich dzieci - jak również dla siebie.

1. Varicella (Chickenpox) Vaccine

Jeszcze nie tak dawno temu rodzice wysyłali swoje dzieci, aby bawiły się z kolegami z klasy i przyjaciółmi zakażonymi ospą wietrzną. Logika polegała na tym, że lepiej było mieć ospę wietrzną, gdy byłeś młody, ponieważ sprawy są gorsze, gdy jesteś starszy.

Jednak uzyskanie szczepionki przeciwko ospie wietrznej jest o wiele bezpieczniejsze niż uzyskanie tej choroby. Według Centrów Kontroli i Profilaktyki Chorób (CDC) wszystkie zdrowe dzieci w wieku od 12 miesięcy do 12 lat powinny mieć dwie dawki szczepionki na ospę wietrzną. CDC zaleca pierwsze szczepienie od 12 do 15 miesięcy, a drugie od 4 do 6 lat.

Ogłoszenie

Każde państwo ma własne wymagania dotyczące szczepionki przeciwko ospie wietrznej dla małych dzieci w ramach opieki nad dziećmi i szkoły oraz młodych dorosłych na studiach. Nawet jeśli nie żyjesz w stanie, w którym Twoje dziecko jest zobowiązane do otrzymania szczepionki przeciw ospie wietrznej dwóch dawek, niektóre prywatne ośrodki opieki nad dziećmi, szkoły i college wymagają od swoich uczniów zaszczepienia ospy wietrznej.

Badania sugerują, że szczepionka przeciwko ospie wietrznej jest względnie bezpieczna. Poważne działania niepożądane są rzadkie i obejmują:

AdvertisingAdblisement

• małopłytkowość (mała liczba płytek krwi)
• ostra ataksja móżdżkowa (uraz mózgu, który powoduje problemy z równowagą)
• ostry niedowład połowiczy (porażenie jednej części ciała) <999 > Są inne działania niepożądane, które są bardziej prawdopodobne, zwykle łagodne. Mogą one obejmować:

ból, obrzęk i zaczerwienienie wokół miejsca wstrzyknięcia

• gorączka
• wysypka
• 2. Szczepionka rotawirusowa (RV)

Rotawirus jest wysoce zaraźliwym wirusem, który może prowadzić do ciężkiej biegunki u niemowląt i małych dzieci i często towarzyszy wymiotom i gorączce. Nieleczony może spowodować ciężkie odwodnienie, a nawet śmierć.

Według PATH, międzynarodowej organizacji non-profit, każdego roku ponad 450 000 dzieci w wieku poniżej 5 lat umiera z powodu biegunki wywołanej przez globus rotawirusa.Kilka milionów kolejnych hospitalizowanych jest co roku po zainfekowaniu wirusem.

CDC zaleca, aby większość dzieci została zaszczepiona, aby uniknąć zarażenia się tym wirusem.

Ostatnio zatwierdzono dwie doustne szczepionki rotawirusowe, aby zapobiec infekcji rotawirusem (Rotarix i RotaTeq). Szczepionki dostarczane są w dwóch lub trzech dawkach. Chociaż nie jest to wymagane, CDC zaleca dawkowanie na 2, 4 i 6 miesięcy (w razie potrzeby). Pierwsza dawka musi być podana przed 15 tygodniem życia, a ostatnia musi być podana przed 8 miesiącem życia.

ReklamaReklama

Badania sugerują, że nie wszystkie dzieci powinny otrzymać szczepionkę rotawirusową. Niemowlęta, u których wystąpiła reakcja alergiczna na szczepionkę rotawirusową lub mają inne ciężkie alergie, nie powinny otrzymać szczepionki. CDC zaleca również dzieciom z ciężkim, złożonym niedoborem odporności (SCID), innym problemom układu odpornościowego lub rodzaj blokady jelit zwanej wgłobieniem, a nie szczepionki.

Podobnie jak w przypadku innych szczepionek, szczepionka rotawirusowa wiąże się z ryzykiem. Działania niepożądane są zazwyczaj łagodne i ustępują same. Obejmują one czasową biegunkę lub wymioty. Doniesiono o poważnych działaniach niepożądanych, w tym wgłobieniu i reakcji alergicznej.

3. Wirusowe zapalenie wątroby typu A

Wirusowe zapalenie wątroby typu A jest ostrą chorobą wątroby spowodowaną wirusem zapalenia wątroby typu A. Objawy mogą trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy. CDC zaleca szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A dla wszystkich dzieci pomiędzy pierwszym a drugim dniem urodzin. Powinien być podany w dwóch ujęciach, w odstępie sześciu miesięcy.

Ogłoszenie

Szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A jest czasami zalecana dorosłym. Podróżni podróżujący do niektórych krajów i osób zagrożonych zachorowaniem na wirusowe zapalenie wątroby typu A - tacy jak mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami, osoby używające narkotyków i osoby z przewlekłymi chorobami wątroby - powinni rozważyć szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A.

Szczepionka przeciw wirusowi zapalenia wątroby typu A jest stosunkowo bezpieczny. Łagodne działania niepożądane obejmują bolesność wokół miejsca wstrzyknięcia, ból głowy, utratę apetytu i zmęczenie. Ryzyko ciężkiej reakcji alergicznej jest niewielkie, ale poważne. Powinieneś udać się na pogotowie lub zadzwonić pod 911, jeśli w ciągu kilku godzin od zaszczepienia, jeśli wystąpi:

ReklamaReklatyw

uli

• obrzęk twarzy
• szybkie bicie serca
• zawroty głowy
• osłabienie <999 > 4. Szczepionka meningokokowa (MCV)
• Choroba meningokokowa jest poważną chorobą bakteryjną, która obejmuje zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (zapalenie warstwy ochronnej otaczającej mózg i rdzeń kręgowy) i zatrucie krwi. Dzieci mogą dostać się do choroby meningokokowej żyjąc w pobliżu, dzieląc się naczyniami, całując się lub wdychając bierne palenie zainfekowanej osoby.

CDC zaleca, aby dzieci w wieku od 11 do 18 lat otrzymały jedną dawkę szczepionki meningokokowej (Menactra). Ponadto nowicjusze szkół wyższych mieszkający w akademikach powinni również otrzymać szczepionkę przeciwko meningokokom. Niektóre uczelnie wymagają szczepienia swoich uczniów przed przeprowadzką na kampus.

Badania sugerują, że szczepionki przeciw meningokokom są stosunkowo bezpieczne. Łagodne działania niepożądane obejmują:

Ogłoszenie

ból i zaczerwienienie w miejscu wstrzyknięcia

ból głowy

• zmęczenie
• ból [999] Jednym ciężkim, ale rzadkim, skutkiem ubocznym jest zespół Guillain-Barré, zaburzenie to powoduje, że układ odpornościowy danej osoby uszkadza ich komórki nerwowe.Może to spowodować osłabienie mięśni, paraliż i trwałe uszkodzenie nerwów. Według CDC szczepionka jest bezpieczna dla wszystkich ludzi, z wyjątkiem tych, którzy mieli reakcje alergiczne na poprzednie dawki szczepionki meningokokowej.
• 5. Szczepionka wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV)
• Szczepionka przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego (HPV) jest powszechnym wirusem, który przechodzi przez kontakt narządów płciowych. Według CDC prawie 80 milionów ludzi (około 1 na 4) jest zarażonych w Stanach Zjednoczonych, a około 14 milionów ludzi zaraża się każdego roku. Niektóre szczepy typów HPV mogą powodować raka szyjki macicy, pochwy i sromu u kobiet, raka prącia u mężczyzn, raki odbytu i gardła oraz brodawki narządów płciowych u mężczyzn i kobiet.

ReklamaReklama

Szczepionka przeciw HPV jest zalecana dla 11- i 12-letnich dziewcząt. Jest również zalecany dla dziewcząt i kobiet w wieku od 13 do 26 lat, które nie zostały jeszcze zaszczepione. Trzy szczepionki przeciwko HPV obecne obecnie na rynku w Stanach Zjednoczonych to: Gardasil 9, Gardasil i Cervarix, a badania sugerują, że wszystkie są względnie bezpieczne. Działania niepożądane są zwykle łagodne i mogą obejmować:

ból

zaczerwienienie

obrzęk w miejscu wstrzyknięcia

• nudności
• omdlenie
• zawroty głowy
• ból głowy
• Brak poważnych działań niepożądanych związane ze szczepionką.
• 6. Tdap Booster
• Aparaty do przyspieszania Tdap to kombinacyjne dawki przypominające, które chronią dorosłych przed błonicą (poważne zakażenie nosa i gardła), tężcem (choroba bakteryjna, która atakuje system nerwowy organizmu) i krztuścem (zwanym kokluszem, który jest bardzo zakaźna infekcja układu oddechowego). Choroby te były bardzo powszechne w Stanach Zjednoczonych przed opracowaniem tej szczepionki.

Od czasu podania boosterów Tdap CDC donosi, że przypadki tężcowi i błonicy zmniejszyły się o 99 procent, a przypadki krztuśca spadły o około 80 procent. W większości stanów obowiązują pewne wymogi szczepień Tdap dla dzieci, nastolatków i młodych dorosłych.

Ostatnio preparat Boostrix z jednorazową dawką został dopuszczony do użytku od dzieci w wieku od 10 lat aż do dorosłych w wieku 64 lat. ADACEL jest podawany jako pojedyncza dawka dzieciom w wieku 11 lub 12 lat.

CDC zaleca że ludzie, którzy nie otrzymali szczepionki Tdap w tym wieku, otrzymują ją tak szybko, jak to możliwe. Pracownicy służby zdrowia i każdy, kto ma bliski kontakt z noworodkiem, powinien otrzymać szczepienie Tdap. Obejmuje to kobiety w ciąży, które powinny otrzymać szczepionkę podczas każdej ciąży, aby chronić noworodka przed kokluszem.

Badania sugerują, że szczepionka Tdap jest stosunkowo bezpieczna. Jednak osoby, które doświadczyły wcześniejszej reakcji alergicznej na Tdap lub inne szczepienia, nie powinny być szczepione. Należy poinformować lekarza o występowaniu drgawek lub innych zaburzeń układu nerwowego, ciężkich bólach lub obrzękach po wcześniejszych szczepieniach, zespołach Guillian-Barré lub o odczuciu niepogody w dniu, w którym planowano uzyskać dawkę przypominającą Tdap.

Decyzja, czy zdecydujesz się na dodatkowe szczepienia dla siebie lub dziecka, jest twoim wyborem.Niektóre szczepienia mogą powodować poważne skutki uboczne u niektórych osób. Jednak dla wielu zdrowych osób dodatkowe szczepionki są pomocne, a nie szkodliwe.

Znajdź lekarza