Mononukleoza: przyczyny, objawy i diagnoza

Co to jest mononukleoza zakaźna (mono)?

Infekcyjna mononukleoza, czyli mono, odnosi się do grupy objawów zwykle wywoływanych przez wirus Epsteina-Barra (EBV). Zwykle występuje u nastolatków, ale można go uzyskać w każdym wieku. Wirus rozprzestrzenia się przez ślinę, dlatego niektórzy nazywają to "chorobą całowania". "

Wiele osób rozwija zakażenia EBV jako dzieci po 1. roku życia. U bardzo małych dzieci objawy zwykle nie występują lub są tak łagodne, że nie są rozpoznawane jako mono. Po zakażeniu EBV prawdopodobnie nie dostaniesz kolejnego. Każde dziecko, które otrzyma EBV, będzie prawdopodobnie odporne na mono przez resztę życia.

Jednak wiele dzieci w Stanach Zjednoczonych i innych rozwiniętych krajach nie otrzymuje tych infekcji we wczesnych latach. Według Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorób mono występuje 25 procent czasu, gdy dorośli lub młodzi dorośli są zakażeni EBV. Z tego powodu mono dotyczy głównie uczniów szkół średnich i studentów.

Osoby z mono często mają wysoką gorączkę, obrzęk węzłów chłonnych i ból gardła. Większość przypadków mono jest łagodna i łatwo ustępuje przy minimalnym leczeniu. Infekcja zazwyczaj nie jest groźna i zwykle ustępuje sama w ciągu jednego do dwóch miesięcy.

reklamaReklama

Objawy

Jakie są objawy mono?

Okres inkubacji wirusa to czas pomiędzy zapadnięciem na infekcję a momentem wystąpienia objawów. Trwa cztery do sześciu tygodni. Oznaki i objawy mono zazwyczaj trwają od jednego do dwóch miesięcy.

Objawy mogą obejmować:

• gorączka
• ból gardła
• powiększenie węzłów chłonnych w szyi i pod pachami
• ból głowy
• zmęczenie
• osłabienie mięśni
• obrzęk migdałków
• nocne poty

Czasami twoja śledziona lub wątroba może również puchnąć, ale mononukleoza rzadko jest śmiertelna.

Mono jest trudny do odróżnienia od innych powszechnych wirusów, takich jak grypa. Jeśli twoje objawy nie ulegną poprawie po jednym lub dwóch tygodniach leczenia w domu, takich jak odpoczynek, uzyskanie wystarczającej ilości płynów i jedzenie zdrowej żywności, skontaktuj się z lekarzem.

Przyczyny

Co powoduje mono?

Mononukleoza jest spowodowana przez EBV. Według Centers for Disease Control and Prevention (CDC), EBV jest członkiem rodziny wirusów opryszczki i jest jednym z najczęstszych wirusów infekujących ludzi na całym świecie.

Wirus rozprzestrzenia się poprzez bezpośredni kontakt ze śliną z ust zainfekowanej osoby lub innych płynów ustrojowych, takich jak krew. Rozprzestrzenia się również poprzez kontakty seksualne i przeszczepy narządów. Możesz być narażony na wirusa przez kaszel lub kichnięcie, przez całowanie lub przez dzielenie się jedzeniem lub piciem z osobą, która ma mono. Zazwyczaj objawy pojawiają się po zainfekowaniu, zwykle trwa od czterech do ośmiu tygodni.

U nastolatków i dorosłych zakażenie powoduje zauważalne objawy w 35 do 50 procent przypadków. U dzieci wirus zazwyczaj nie powoduje żadnych objawów, a infekcja często nie jest rozpoznawana.

ReklamaReklamaReklama Czynniki ryzyka

Kto jest zagrożony mono?

Następujące grupy mają wyższe ryzyko uzyskania mono:

• młodych ludzi w wieku od 15 do 30
• studentów
• stażystów medycznych
• pielęgniarek
• opiekunów
• osób przyjmujących leki tłumiące układ odpornościowy

Każdy, kto regularnie wchodzi w bliski kontakt z dużą liczbą osób, jest narażony na zwiększone ryzyko wystąpienia mono. Z tego powodu licealiści i studenci często ulegają zarażeniu.

Diagnoza

Jak diagnozuje się mono?

Ponieważ inne, bardziej poważne wirusy, takie jak wirusowe zapalenie wątroby typu A, mogą powodować objawy podobne do mono, Twój lekarz będzie starał się wykluczyć te możliwości.

Wstępny egzamin

Po wizycie u lekarza zwykle pytają, jak długo cierpisz na objawy. Jeśli masz od 15 do 25 lat, twój lekarz może również zapytać, czy byłeś w kontakcie z osobami, które mają mono. Wiek jest jednym z głównych czynników diagnozowania mono wraz z najczęstszymi objawami: gorączka, ból gardła i obrzęk węzłów chłonnych.

Lekarz weźmie temperaturę i sprawdzi gruczoły na szyi, pod pachami i pachwinie. Lekarz może również sprawdzić lewą górną część żołądka, aby ustalić, czy śledziona jest powiększona.

Całkowita liczba krwinek

Czasami lekarz poprosi o pełną morfologię krwi. To badanie krwi pomoże lekarzowi ustalić, jak ciężka jest Twoja choroba, patrząc na poziom różnych komórek krwi. Na przykład wysoka liczba limfocytów często wskazuje na infekcję, taką jak mono.

Liczba krwinek białych

Infekcja mono zazwyczaj powoduje, że organizm produkuje więcej białych krwinek, gdy próbuje się bronić. Wysoka liczba krwinek białych nie może potwierdzić infekcji EBV, ale wynik sugeruje, że jest to duża możliwość.

Test monospot

Testy laboratoryjne są drugą częścią diagnozy lekarza. Jednym z najbardziej wiarygodnych sposobów diagnozowania mononukleozy jest test monospot (test heterofile). To badanie krwi poszukuje przeciwciał - to białka, które twój układ odpornościowy wytwarza w odpowiedzi na szkodliwe elementy. Jednak nie szuka przeciwciał EBV. Zamiast tego, test monospot określa twoje poziomy innej grupy przeciwciał, które twoje ciało prawdopodobnie wytworzy, kiedy jesteś zainfekowany EBV. Są to tak zwane przeciwciała heterofilne.

Wyniki tego testu są najbardziej spójne, gdy wykonuje się je od dwóch do czterech tygodni po pojawieniu się objawów mono. W tym momencie będziesz miał wystarczającą ilość heterofilnych przeciwciał, aby wywołać wiarygodną pozytywną odpowiedź.

Ten test nie zawsze jest dokładny, ale jest łatwy do wykonania, a wyniki są zwykle dostępne w ciągu godziny lub krócej.

Test na przeciwciała EBV

Jeśli wynik testu monospotowego jest ujemny, lekarz może zlecić test na przeciwciała EBV.To badanie krwi poszukuje przeciwciał specyficznych dla EBV. Ten test może wykryć mono już w pierwszym tygodniu wystąpienia objawów, ale uzyskanie wyników trwa dłużej.

ReklamaReklama Leczenie

Jak leczy się mono?

Nie ma specyficznego leczenia mononukleozy zakaźnej. Jednak lekarz może zalecić stosowanie kortykosteroidów w celu zmniejszenia obrzęku gardła i migdałków. Objawy zwykle ustępują same w ciągu jednego do dwóch miesięcy.

Leczenie ma na celu złagodzenie objawów. Obejmuje to stosowanie leków dostępnych bez recepty (OTC) w celu zmniejszenia gorączki i technik łagodzenia bólu gardła, takich jak płukanie słonej wody. Inne zabiegi w domu, które mogą złagodzić objawy obejmują:

• uzyskanie dużo odpoczynku
• pozostawanie nawodnionym, najlepiej przez picie wody
• spożywanie ciepłej rosołu z kurczaka
• przy użyciu leków przeciwbólowych OTC, takich jak acetaminofen (Tylenol)

Należy skontaktować się z lekarzem w przypadku nasilenia objawów lub nasilonego bólu brzucha.

Reklama Komplikacje

Jakie są możliwe komplikacje mono?

Mono zazwyczaj nie jest poważny. W niektórych przypadkach ludzie, którzy mają mono, dostają wtórne infekcje, takie jak angina, infekcje zatok lub zapalenie migdałków. W rzadkich przypadkach u niektórych osób mogą wystąpić następujące powikłania:

Powiększona śledziona

Należy odczekać co najmniej jeden miesiąc przed wykonaniem jakiejkolwiek energicznej aktywności, podnoszeniem ciężkich przedmiotów lub uprawianiem sportów kontaktowych, aby uniknąć zerwania śledziony, co może być spowodowane nabrzmiały od infekcji. Porozmawiaj z lekarzem o tym, kiedy możesz wrócić do normalnych zajęć. Pęknięta śledziona u osób, które mają mono, jest rzadka, ale stanowi zagrożenie dla życia. Natychmiast skontaktuj się z lekarzem, jeśli masz mono i poczujesz ostry, nagły ból w lewej górnej części brzucha.

Zapalenie wątroby

Zapalenie wątroby (zapalenie wątroby) lub żółtaczka (zażółcenie skóry i oczu) może czasami wystąpić u osób, które mają mono.

Rzadkie powikłania

Według Mayo Clinic, mono może również powodować niektóre z tych niezwykle rzadkich powikłań:

• niedokrwistość, która jest zmniejszeniem liczby krwinek czerwonych
• małopłytkowości, co stanowi spadek płytki krwi, część krwi, która rozpoczyna proces krzepnięcia
• zapalenie serca
• powikłania związane z układem nerwowym, takie jak zapalenie opon mózgowych lub zespół Guillain-Barré
• obrzęk migdałków, które mogą utrudniać oddychanie

ReklamaReklamacja Outlook

Outlook i odzyskanie z mono

Objawy mono rzadko trwają dłużej niż cztery miesiące. Większość osób, które mają mono odzyskać w ciągu dwóch do czterech tygodni.

Choroba zwana przewlekłym zakażeniem EBV może wystąpić, jeśli objawy utrzymują się dłużej niż sześć miesięcy. EBV pozostanie w stanie uśpienia w komórkach krwi do końca życia i może od czasu do czasu reaktywować się bez objawów. W tym czasie możliwe jest rozprzestrzenienie wirusa na inne osoby poprzez kontakt ze śliną.

EBV wprowadza także trwającą całe życie, nieaktywną infekcję w komórkach układu odpornościowego twojego organizmu.W bardzo rzadkich przypadkach osoby niosące wirusa rozwijają chłoniaka Burkitta lub raka nosogardzieli, które są rzadkimi nowotworami. EBV wydaje się odgrywać rolę w rozwoju tych nowotworów. Jednak EBV nie jest prawdopodobnie jedyną przyczyną.

Zapobieganie

Jak mogę zapobiec mono?

Mono jest prawie niemożliwe do uniknięcia. Dzieje się tak dlatego, że osoby zdrowe, które w przeszłości były zakażone EBV, mogą okresowo przenosić i rozprzestrzeniać infekcję przez resztę życia. Prawie wszyscy dorośli zostali zakażeni EBV przed 35 rokiem życia i mają wbudowane przeciwciała przeciwdziałające infekcji. Ludzie normalnie dostają mono tylko raz w życiu.