ŻYcia po raku: jak znalazłem swoją pracę / saldo życia

Rak, oprócz tego, że jest wszechstronnym busterem, ma sposób na stłumienie twojego życia. W 2012 roku zdiagnozowano u mnie raka, po ukończeniu 30 roku życia i przeprowadzce do Los Angeles w celu promocji w mojej pracy. Szczerze mówiąc, nie miałem czasu na raka, ale rak nie jest tak bardzo zainteresowany tym, jak bardzo jesteś zajęty.

Od mojej początkowej diagnozy do chemii i później, musiałem szybko dowiedzieć się, jak znaleźć równowagę między tym, co muszę zrobić dla mojego utrzymania i co muszę zrobić dla mojego zdrowia psychicznego i dobrego samopoczucia. Moje doświadczenie nie będzie oczywiście całkowicie wasze, ale mogę udzielić wam kilku porad w oparciu o moją podróż, by pomóc wam z waszą.

reklamaReklama

Chwila, w której wszystko się zmieni

Wszystko zaczęło się od bólu w pachwinie i siniaka na moim jądrze. Znalazłem lekarza, który w ciągu tygodnia ujawnił, że moja krew podwyższyła poziom hCG, hormonu, który jest wskaźnikiem wzrostu guza u mężczyzn. Urolog poinformował mnie, że jądro musiało zostać usunięte w celu wykonania biopsji. Więc w ciągu krótkiego miesiąca i tylko kilka krótkich tygodni po przeprowadzce do Los Angeles powiedziano mi, że tak, biopsja wykazała guza i że potrzebowałbym wielu rund chemioterapii, aby zapobiec pojawieniu się dodatkowych nowotworów.

Dzięki temu ogromnemu wyzwaniu wyprzedzającemu mnie szybko zdałem sobie sprawę, że nie walczę z pieniędzmi ani nie posiadam dużo wolnego czasu. Wiedziałem, że chemia będzie intensywna; Czasami było to pięć dni w tygodniu, sześć godzin dziennie. Doradca chemoterapii, pielęgniarka wyznaczona, aby pomóc mi zrozumieć, jakie to będzie doświadczenie, powiedział mi, że proces ten będzie trudny, i że niektórzy ludzie uważają, że praca podczas chemii jest stresująca.

Bardziej stresujące niż rak? ! Czy mógłbym w tym czasie pracować? Nie, oczywiście nie, ale jak powiedziałem, potrzebowałem pieniędzy.

Ogłoszenie

"Robisz to, co musisz zrobić," powiedział mój szef, ku mojemu zachwytowi, chwilę później, kiedy dodał: "Ale wiesz, moja przyjaciółka miała raka i pracowała podczas chemii. "To delikatne posuwanie się do pracy nie było tym, czego potrzebowałem w tym czasie. Poczułem presję, aby dalej pracować od moich szefów i portfela, ale wiedziałem, że nie będę w stanie.

1. Pamiętaj: nie musisz się z tym zmierzyć sam.

Na początek ustal, jakiego rodzaju wsparcia potrzebujesz i jakich systemów wsparcia obecnie posiadasz. Rak może wiele poradzić sobie sam, zwłaszcza jeśli chcesz kontynuować pracę. Kiedy ktoś przechodzi przez coś tak osobistego jak chemia, czasami wszystko, czego chcą, to bycie wysłuchanym i szanowanym za to, jak się czują.

ReklamaReklama Zauważyłem, że wśród osób bez raka jest tendencja do pomagania osobie w chemioterapii, pytaniu, jak się mają, robieniu rzeczy za nich i traktowaniu ich delikatnie.Jestem pewien, że niektórzy ludzie reagują na to, ale pamiętajcie, aby dać znać ludziom, czy to zbyt dużo dla was, czy to przyjaciół, czy współpracowników.

2. Dokonaj właściwych wyborów dla siebie

Każda osoba poddana chemioterapii musi zdecydować, czy kontynuować pracę, przejść na krótkoterminową niepełnosprawność, czy też przejść na długoterminową niepełnosprawność. Niestety, ten obszar doświadczenia z rakiem jest niejasny, ponieważ sytuacja każdego jest inna. Prawa są różne w zależności od stanu, ale jeśli zapłaciłeś podatki, wówczas najprawdopodobniej kwalifikujesz się do krótkoterminowej niezdolności do pracy.

Niektóre firmy oferują długotrwałą niepełnosprawność, co jest dobrą opcją, ale wielu decyduje się wstrzymać się z tym, dopóki nie wykorzystają krótkoterminowej niepełnosprawności, do której zostali przydzieleni. Jeśli jednak nie jesteś zatrudniony i nie wpłaciłeś pieniędzy do systemu, twoje opcje to zazwyczaj Medicaid i Social Security.

Wiem, co myślisz: to jedna wielka kula zmieszania i jak ktoś, kto ma do czynienia z traumatycznym doświadczeniem życiowym, powinien podjąć decyzję? Świetne pytanie, ale nie mogę ci na nie odpowiedzieć. To, co mogę ci powiedzieć, to najlepsze rozwiązanie, aby poświęcić czas, aby uzyskać wszystkie dostępne dla ciebie opcje i zasięgnąć porady u lekarzy. Jest to jedna z najważniejszych decyzji, które musisz podjąć podczas podróży z chorobą nowotworową.

3. Rozważ rozmowę z terapeutą przed powrotem do pracy

Kiedy zbliżałem się do mojej ostatniej rundy chemii, wiedziałem, że będę musiał wrócić do pracy dość szybko, ale pragnąłem spokoju umysłu, trochę spokoju od szumu lekarze, pacjenci i życzliwi. Niestety, 500 $ miesięcznie od krótkoterminowych rent inwalidzkich nie idzie zbyt daleko, a presja była na powrót do pracy.

ReklamaReklama Nie można wiedzieć, kiedy jesteś gotowy, aby wrócić do pracy, dopóki ciało i umysł nie będą gotowe. Moja post-chemiczna rzeczywistość była pełna emocji, zarówno dobrych, jak i złych, i nie wiedziałem, jak je przetworzyć. Jeśli w ogóle, powinienem był wysłuchać mojego wewnętrznego głosu, który kazał mi zwolnić. Ale jak dla wielu ludzi, rzeczywistość realnego świata przejęła.

Mój pierwszy dzień składał się z kilku e-maili i godzin łez. H. Alan Scott, po powrocie do pracy po zakończeniu chemioterapii

Zaledwie dwa tygodnie po mojej ostatniej rundzie chemii, wróciłem do pracy. Mój pierwszy dzień składał się z kilku e-maili i godzin łez. Nie chciałem tam być, czułem się przytłoczony i nie wiedziałem, jak przetworzyć otoczenie. Nawet oświetlenie wydawało się przytłaczające. To miejsce było znajome i dziwnie obce. Po tym, co właśnie przeszedłem, nic nie było normalne. Nigdy więcej nie będę chorował na raka - H. Alan Scott. Łzy ostatecznie ustąpiły, ale ciężar nigdy nie został zdjęty z moich ramion.

Gdybym mógł coś zmienić, byłbym w trakcie terapii i po chemii z kimś, kto wiedział, jak ludzie przetwarzają raka i chemię. W zasadzie podskakiwałem bez celu. Zrobiłem to, co uważałem za słuszne z niewielkim przewodnictwem, dlatego natychmiast wróciłem do pracy zamiast słuchać mojego ciała i cofać się na dłużej.

Ogłoszenie

4. Poważnie, poświęć cały swój czas

Po kilku miesiącach zacząłem tracić dni pracy, miałem łagodne ataki paniki, zacząłem krzyczeć na ludzi i płakałem przypadkowo. Czułem, że coś jest nie tak ze mną, ale nie mogłem tego położyć. W końcu spotkałem się z psychiatrą, coś, co powinienem był zrobić wcześniej. Wraz z moim onkologiem zdecydowano, że muszę poddać się intensywnej terapii i wypełniliśmy niezbędne formalności związane z długotrwałą niepełnosprawnością.

Przez ponad rok pracowałem nad przetwarzaniem tego, co mi się przydarzyło. Wziąłem czas, aby zrozumieć raka, chemię i załamanie. Brałem leki antydepresyjne, które pomagały mi kontrolować emocje i spotykałem się regularnie z moim psychiatrą i terapeutą. Wziąłem czas, żeby się dobrze i poznać nowego mnie, post-raka.

ReklamaReklama Stało się jasne, że tradycyjne środowisko pracy nie było dla mnie dostępne. Realia typowych przestrzeni roboczych stały się dla mnie wyzwalaczem. Przestrzenie biurowe, e-maile, wszystkie rzeczy, które kiedyś były produktami ubocznymi mojego życia zawodowego, stały się przypomnieniem, kiedy rak wychował swoją paskudną głowę. Do dziś mogę odpowiadać na e-maile tylko trzy dni w tygodniu.

Ale gdy pracowałem nad sobą, zacząłem uczyć się alternatywnych sposobów na zarabianie, które pracowało dla mojego nowego planu życia. Podjąłem pracę na zlecenie, pracowałem na umowę i pracowałem dla firm z domu. Nie jest to łatwe i wymaga poziomu koncentracji, który nie jest dla wszystkich, ale pozwala mi zachować spokój umysłowy, a jednocześnie daje mi bardzo potrzebne źródło dochodu (ponieważ dług z powodu raka jest moją nową marką).

Nie wiem, czy znalazłem jeszcze idealne równowagę. Minęły już cztery lata, odkąd zostałem zdiagnozowany, a dwa lata, odkąd rozpoznałem, co jest potrzebne do mojego własnego psychicznego samopoczucia, zamiast ignorować znaki. Nadal się dostosowuję, wciąż pracuję nad wspomnieniami raka i chemii. Ale lubię to, kim jestem teraz i lubię pracę, którą udało mi się stworzyć. Jestem wdzięczny za to, że potrafię się o siebie zatroszczyć, a jednocześnie zarabiać na życie. Z pewnością nie zarabiam tak dużo jak wtedy, gdy miałem pracę biurową, ale jeśli znalezienie równowagi między pracą a samoleczeniem oznacza zarabianie mniejszej ilości pieniędzy, wybieram samoopiekę.

Reklama

Znalezienie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym poprzez raka:

1. Po zdiagnozowaniu, wybierz opcje ubezpieczenia i finansowe. Wybór najlepszej ścieżki jest ważną i często skomplikowaną decyzją, którą musisz podjąć.
2. Ustal, jakiego rodzaju wsparcie chcesz od bliskich i współpracowników.
3. Zastanów się, rozmawiając z terapeutą o ponownym wejściu do pracy po wolnym czasie, aby upewnić się, że masz wystarczająco dużo czasu na refleksję i powrót do zdrowia.

H. Alan Scott jest pisarzem / komikiem mieszkającym w Los Angeles. Jego prace były prezentowane w MTV, VICE, Esquire, Huffington Post, Thought Catalog, Daily Dot, Nerdist i Fusion. Wystąpił w CNN, MTV, Fusion i "Jimmy Kimmel Live." Jest konsultowany w filmie "Nie, ty się zamykasz" Fusion i "Młodszy" telewizji TV Land."H. Alan opisał swoją diagnozę raka za pomocą #Chemocation, obecnie notowanej w pamiętniku.