Ufając swojemu neurologowi, gdy masz stwardnienie rozsiane

Jeśli chodzi o leczenie stwardnienia rozsianego (MS), możesz mieć zespół lekarzy i specjalistów. Jednak twój neurolog jest uważany za główną osobę, do której należy się udać na bezpośrednie leczenie SM. Wynika to z faktu, że stwardnienie rozsiane jest zaburzeniem neurologicznym.

Po prostu posiadanie stwardnienia rozsianego i widzenie neurologa dla diagnozy i leczenia nie zawsze przechodzi w automatyczne zaufanie. Nawet jeśli zostałeś skierowany do konkretnego neurologa przez lekarza pierwszego kontaktu, możesz nie do końca mu zaufać. Oto osiem wskazówek, które pomogą ci zbudować zaufany związek, którego potrzebujesz z neurologiem.

1. Zadaj tyle pytań, ile możesz

Wizyty u neurologa to Twoja szansa, aby zadać wszystkie pytania, na które potrzebujesz odpowiedzi na temat twojego stanu zdrowia i planu leczenia. Czasami widzenie specjalisty może być przytłaczające, szczególnie jeśli jest to Twoja pierwsza wizyta.

Pomocne może być zapisanie pytań z wyprzedzeniem, aby nie zapomnieć o ich zapytaniu. Prawdopodobnie będziesz zaskoczony, jak chętny neurolog ma poświęcić czas na odpowiedź na te pytania.

2. Wyraź swoje oczekiwania dotyczące uczciwości

Faktem jest, że lekarze wszystkich specjalności pracują z pacjentami o różnych osobowościach. Jeśli jeszcze nie znają cię dobrze, mogą nie chcieć okazać się tępym wobec ciebie. Od razu można stwierdzić, że przez cały czas pragniesz pełnej szczerości. Może to otworzyć rozmowę jeszcze bardziej, aby neurolog mógł dzielić się z tobą informacjami, nie martwiąc się zbytnio.

3. Przedyskutuj wszystkie testy wcześniej

Testy mogą być niewygodne, a nawet niewygodne. Istnieje błędne przekonanie, że częste testy są niepotrzebnie zamawiane. Zanim podejmiesz ten wniosek, poproś o rozmowę z neurologiem o tym, dlaczego dokładnie wykonano te badania.

Po pierwsze, większość pacjentów z SM potrzebuje rocznego MRI - aby sprawdzić, czy twój stan się rozwija. Jeśli twój neurolog chce zaplanować więcej MRI między twoim rocznym testem, zapytaj ich dokładnie dlaczego oni chcą innego. Możliwe, że chcą zobaczyć, czy jakiekolwiek nowe zmiany powstały po niedawnym ataku (nawrotu).

Badania krwi i nakłucia rdzenia kręgowego są czasami uporządkowane. Jednak są one wykorzystywane przede wszystkim jako narzędzia diagnostyczne we wcześniejszych stadiach choroby. Zapytaj swojego neurologa, dlaczego chcą, aby te testy zostały wykonane długo po postawieniu diagnozy - uzasadnienie prawdopodobnie wiąże się ze sprawdzeniem postępu choroby.

4. Zaplanuj kontynuację zgodnie z potrzebą

Zanim opuściłeś ostatnią wizytę neurologiczną, najprawdopodobniej zostałeś poproszony o zrobienie kolejnej wizyty kontrolnej. Jednak nie musisz koniecznie czekać do swojego neurologa do tego czasu. Jeśli zaczniesz odczuwać nowe lub nasilać objawy lub pojawią się inne obawy, możesz zaplanować kolejne spotkanie. Możesz nawet być w stanie rozwiązać niektóre problemy przez telefon, więc nie musisz płacić za dodatkowe spotkanie.

5. Poproś o inne skierowania

Na podstawie Twojego stanu neurolog mógł już zasugerować inny rodzaj specjalisty, na przykład fizjoterapeuta. Jeśli nie przedstawili tych sugestii, nie bój się ich pytać, jeśli uważasz, że potrzebujesz innych usług wsparcia. Oprócz fizykoterapii może być również potrzebna terapia zajęciowa lub logopedyczna, dietetyk lub psycholog. Twój neurolog może mieć nawet skierowania do innych podmiotów, takich jak grupy wsparcia kliniki ćwiczeń, które specjalizują się w SM.

6. Zabierz ze sobą swój system wsparcia

Twój współmałżonek lub opiekun może przyjść z tobą na spotkanie w razie potrzeby. Może to również odebrać niektóre z tajemnic brzmiących twoich wizyt neurologicznych, dostarczając im wgląd w to, co dzieje się z twoim planem leczenia. Mogą również uzyskać przydatne informacje, takie jak instrukcje dawkowania leku.

7. Pozostań w kontakcie

Budowanie zaufania do twojego neurologa może być trudne, jeśli rozmawiasz z nimi tylko na umówionych spotkaniach. Wielu lekarzy ma teraz elektroniczne systemy przesyłania wiadomości, w których można wysyłać im pytania. Uczestnictwo w tego rodzaju wymianie komunikacyjnej może podtrzymywać rozmowę o twoim stwardnieniu rozsianym, więc twoje przyszłe spotkania nie wydają się tak "kliniczne". "

8. Nie bój się kwestionować wniosków neurologa

Tak, twój neurolog jest tutaj profesjonalistą, ale tylko ci wiesz, co naprawdę czujesz. Jeśli twój neurolog zaleca nowe leczenie, na które się obawiasz, nie bój się o tym mówić. W końcu są oni partnerem w planie leczenia, a nie wyłącznie za niego. Jeśli coś nie brzmi dobrze dla ciebie, twój neurolog będzie najprawdopodobniej szczęśliwy, słysząc cię i pracując z tobą, aby osiągnąć najlepszy plan dla ciebie.