Mój adoptowany pies zatrzymał moje ataki paniki

Zawsze miałem psy, czy to szczenię, czy rasę. I uwielbiam wszystko na temat szczeniąt - machania ogonem, śliną i futrem wszędzie. Kiedy więc zobaczyłem w schronie nieśmiałego złotego szczeniaka ze stopionymi brązowymi oczami, nie mogłem się oprzeć.

Kiedy wybraliśmy Midasa, wydawał się być szczęśliwym medium pomiędzy naszymi dwoma pozostałymi psami. W schronie będzie je śledził po podwórku, zadowolonym, że będzie z przyjaznymi psami. Byłem zdumiony, jak bardzo był zrównoważony.

ReklamaReklama

Ale miał problemy z zasypianiem pierwszej nocy z nami. I nie w normalnym płaczu ani w działaniu hałaśliwym. Był spięty, skacząc przy każdym drobiazgu. Nie mógł się zadomowić. Zamiast tego chodził po pokoju, jakby spodziewał się, że coś zaatakuje.

Ostatecznie kazałem mu się położyć i oprzeć głowę na mojej piersi. Szybko zaczął polizać moją rękę, tak jak od tego zależało jego życie. Pogłaskałem jego głowę drugą ręką i przemówiłem do niego uspokajająco. Wreszcie, po kilku godzinach, odprężył się w sen. To był mój pierwszy znak, że ten szczeniak i ja byliśmy bardziej podobni, niż się spodziewałem.

kiedy adoptowałem Midasa, żyłem pół-życiem - zawsze martwiąc się, kiedy nastanie kolejny atak paniki i jak sobie z tym poradzę.

Kiedy dostałem Midasa, miałem częste i poważne ataki paniki. Moim lekarzom zabrakło opcji. Każdy lek, który próbowałem, doprowadził tylko do gorszych reakcji.

Ogłoszenie

W rezultacie miałem pracę na pół etatu. Moje życie towarzyskie składało się z wizyt lekarskich i dalszych wizyt u lekarza. Żyłem w pół życia - martwiąc się, kiedy uderzy kolejny atak paniki i jak sobie z tym poradzę.

Dotyk Midasa

Wkrótce dowiedziałem się, że mój mały facet miał podobny problem: strach często go znieruchomiał. W środku sklepu zoologicznego zastygnie i trzeba go nieść. W parkach czołgał się pod ławkami, żeby się schować.

ReklamaReklama Nie wiedziałem, czy to był tylko jego temperament, czy coś złego stało się z nim w jego krótkim życiu. Ale postanowiłem pomóc mu przejść przez to, co go powstrzymywało.

Zacząłem zabierać go do wszystkich lokalnych parków i zacząłem przyjmować psy zastępcze, aby lepiej się z nim spotkać. Wkrótce stało się oczywiste, że nie był antyspołeczny - po prostu przerażony nieznanym.

Około miesiąc po przyjęciu Midasa, zdecydował, że potrzebuję jego pomocy w zamian.

Pewnego dnia siedziałem na kanapie i oglądałem telewizję. Midas podszedł i zaczął lizać moje ramię. Nie było to zaskakujące; często czuł potrzebę polizania ludzi. Ale jego wytrwałość przypomniała mi o jego pierwszej nocy ze mną.

Po chwili zatrzymał się na tyle długo, by spojrzeć mi w oczy i westchnąć z głębi serca, zanim znów się uruchomi.

ReklamaReklamacja Kilka minut przed atakiem paniki, Midas ostrzegł mnie przed zagrywaniem i gapieniem się, zanim wyznaczył sobie zadanie pocieszania mnie, dopóki nie wyzdrowiałem.

Po prostu wzruszyłem ramionami i dalej oglądałem mój program. Jednak w ciągu kilku chwil poczułem mrowienie w mojej twarzy, które zawsze poprzedzało atak. Midas westchnął jeszcze raz i położył głowę na moich kolanach, jakby chciał powiedzieć: "Próbowałem cię ostrzec. "

Przez następne 30 minut, nadal opierał swoją głowę na moich kolanach i od czasu do czasu polizał moją rękę, dając mi znać, że wciąż tam jest.

Kiedy odzyskałem zdrowie, odrzuciłem jego zachowanie jako dziwny zbieg okoliczności. Wkrótce zacząłem zauważać pewien wzorzec: na kilka minut przed atakiem paniki Midas ostrzegał mnie liźnięciami i gapił się, zanim przydzielił sobie zadanie pocieszania mnie, dopóki nie wyzdrowiałem.

Reklama Z palcami owiniętymi w futro, wyruszyłem na wiele ataków, po prostu wdzięczny, że pomógł mi wrócić do miejsca, w którym mógłbym czuć się bezpiecznie.

Ratowanie się nawzajem

Natknąłem się na artykuły sugerujące, że psy mogą wyczuwać i ostrzegać swoich ludzi przed napadami padaczkowymi i innymi schorzeniami. Zacząłem się zastanawiać, czy Midas naprawdę był w stanie wyczuć, kiedy zbliżają się te ataki.

Zrobiłem trochę badań i dowiedziałem się, że faktycznie są psy służbowe dla osób z PTSD i innymi zaburzeniami lękowymi. Psy te są w stanie ostrzec właściciela o nadchodzących atakach i pomóc im w zachowaniu bezpieczeństwa, utrzymując je w "prawdziwym świecie". Mając to na uwadze, zwróciłem większą uwagę.

OgłoszenieReklatyw

Wkrótce nauczyłem się zauważać jego ostrzeżenia i wydostać się z jakiejkolwiek sytuacji w której byłem. Z palcami owiniętymi w jego futro wyruszyłem na wiele ataków, po prostu wdzięczny, że pomógł mi dostać się gdzieś, gdzie mogłem poczuć się bezpiecznie przed uderzyło.

Nienawidził kąpieli, ale przez kilka dni byłam szczególnie bezbronna, on czekał przed łazienką, a ja wziąłem prysznic tylko po to, by upewnić się, że wszystko OK. Nie porzuciłby mnie.

Midas miał być towarzyszem dla mojego starszego psa. Nie spodziewałem się, że uratuje mi życie.

Pies z sercem ze złota

Gdy mój niepokój stał się bardziej kontrolowany, Midas zaczął dzielić się swoimi umiejętnościami z innymi.

Reklama Moja matka ma cukrzycę typu 1. Kiedy poziom cukru we krwi jest zbyt wysoki lub zbyt niski, Midas informuje ją. Podobnie jak przy moich atakach paniki, on liże ją, dopóki nie zwróci jej uwagi albo mojej, po czym kładzie głowę na jej kolanach, dopóki nie znajdziemy się w normalnym zakresie.

Minęło ponad rok po tym, jak zaadoptowałem Midasa, ale udało mi się dojść do punktu, w którym mogłem podjąć pracę w pełnym wymiarze i wznowić normalne życie. Moje ataki paniki są teraz nieliczne.

ReklamaReklama Dzięki mojemu złotemu chłopakowi mogę je przewidzieć. On jest zawsze tam, aby mnie zakotwiczyć, dokładnie tam, gdzie powinienem być.

Candice Hardman przeszła od często chorego nastolatka do niezależnego pisarza i pracownika służby zdrowia, który pomagał innym w podobnych sytuacjach. Oferuje profesjonalne usługi w zakresie pisania za pośrednictwem swojej strony internetowej, www. diceywritng. com, aby pomóc świadczeniodawcom lepiej służyć pacjentom.