Jak wygląda depresja? Zdjęcia z choroby artysty

Hector Andres Poveda Morales zabrał osiem wspaniałych, patroszących reprezentacji chorób psychicznych. Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się, jak wygląda depresja i lęk, to jest to - "Sztuka depresji. "

Pierwszy autoportret, Hector Andres Poveda Morales, pomógł sobie wyobrazić sobie, że jego depresja była w lesie w pobliżu jego college'u. Stał z lampą błyskową aparatu, otoczony drzewami, i uruchamiał różne kolorowe granaty dymne, gdy coś w nim weszło na autopilota.

Miałem to uczucie. Dostałem gęsiej skórki. Moje emocje właśnie do mnie przemawiały.

Zdjęcie przedstawiające stojącego Morales otoczonego żywym, niebieskim dymem z pół zasłoniętą twarzą nosi tytuł "uduszenie. "" [Za] większość zdjęć, nie wiedziałem, że chcę ich w ten sposób. Zdałem sobie sprawę, że są tym, czego chciałem, gdy je zobaczyłem ", mówi. Nie tylko ze względu na kolory, ale także ze względu na surowość tła i wyraz jego twarzy.

reklamaReklama

Co się stanie, gdy twoje metody radzenia sobie z depresją przestaną działać? Twoje wewnętrzne demony (złe i ciemne myśli) wychodzą z cieni twojego umysłu i zaczynają cię prześladować.

Zatonięcie w depresji

Podczas drugiego roku studiów Moralesa pogrążył się w depresji, z której nie mógł się wydostać.

"Miałem bardzo złe ataki lękowe. Nie mogłem jeść, nie mogłem wstać rano. Dużo by spałam albo nie spałbym w ogóle. Robiło się bardzo, bardzo źle ", wyjaśnia. "Potem doszło do rzeczy, w których, cóż, uważam za pomocne tylko porozmawianie z nieznajomymi o tym, przez co przechodziłem. Myślałem, że równie dobrze mogę uwolnić ten ładunek z moich pleców. I po prostu upublicznij. "

Kiedy pojawia się niepokój, światło w twojej głowie się wyłącza i zaczynasz mieć wiele myśli naraz. Twoja głowa zaczyna się kręcić i tracisz kontrolę.

Morales, lat 21, zapisał się do początkowej klasy fotografii. Postanowił zacząć fotografować swoją depresję, znaleźć sposób, aby przekazać swoim przyjaciołom i rodzinie, jak się czuje. Powstały serial, znany jako "Sztuka depresji", to osiem wspaniałych, patologicznych reprezentacji chorób psychicznych.

Reklama

Próbujesz oddychać pod tym gęstym, białym płynem. Czujesz, jak to jest w płucach, kiedy mówią ci: "Wszystko będzie w porządku".

Rozmawialiśmy z Morales'em o jego pracy, emocjach, które próbował przekazać i jakie są jego plany na przyszłość.

Po raz pierwszy w życiu mogę mówić o mojej depresji, nie wstydząc się siebie.

Dlaczego zdecydowałeś się na taki projekt wizualny?

Zrobiłem kurs fotografii na mojej byłej uczelni. Przez cały czas mój profesor mówił: "Twoje zdjęcia są bardzo potężne i są bardzo smutne. "Zapyta mnie, czy jestem w porządku. Więc pomyślałem, zróbmy coś znaczącego z moim ostatecznym projektem. Ale nie chciałem dzwonić do ludzi i po prostu robić portrety. Zacząłem więc badać różne odciski wykonane przez innych ludzi i zacząłem pisać konkretne słowa, które opisują to, co czuję.

ReklamaReklama Jakie są objawy depresji? »

Jak zdecydowałeś się na te osiem konkretnych emocji?

Zanim zacząłem ten projekt, miałem dziennik o tym, jak się czułem każdego dnia. W pewnym sensie było to jak miesiąc badań i przygotowania.

Napisałem też listę od 20 do 30 słów. Niepokój. Depresja. Samobójstwo. Potem zacząłem dopasowywać te słowa do mojego dziennika.

Jest taki moment w dniu, w którym wszystko jest po prostu zbyt wiele i czujesz, że chcesz powstrzymać te złe myśli i uczucia w swojej głowie. Po prostu kontynuuj, ponieważ wierzysz, że wszystko szybko się skończy.

Jakie są trudne emocje, które mam każdego dnia, lub które mam każdego dnia w ciągu ostatnich sześciu miesięcy? I te osiem słów pojawiło się.

Czy zdawałeś sobie sprawę, jak przejrzyste są te emocje dla widza?

Nie byłem. Tego właśnie zdałem sobie sprawę w dniu, w którym je opublikowałem. Jeden z moich przyjaciół przybiegł do mojego akademika. Bardzo się o mnie martwił i powiedział, że wie, przez co przechodzę.

ReklamaReklama Widzę siebie obracającego się w tym fotelu, widzę siebie uwięzionego w tej klatce, widzę siebie tonącego w tej wannie. Widzę siebie. Czuję to. Nie codziennie. Ale ja to czuję. Przeszedłem przez to.

To wtedy, gdy wiesz, że potrzebujesz pomocy. Nic jednak nie pomaga. Chcesz uciec, ale nie możesz tego zrobić sam.

Wtedy zdałem sobie sprawę, że obrazy oznaczają coś także dla kogoś innego. Nigdy naprawdę nie spodziewałem się, że mój projekt dotknie tak wielu ludzi. To tylko ja mówiłem. Chciałem tylko powiedzieć coś, czego nie powiedziałem słowami. Byłem w stanie połączyć się na bardzo intymnym poziomie z wieloma ludźmi w sposób, którego wcześniej nie byłem w stanie zrobić. Lub w sposób, którego nie mogę zrobić słowami.

Jaka jest różnica między smutkiem a depresją? »

Czy zawsze wiedziałeś, że zamierzasz opublikować obrazy?

Nie. Na początku było to coś, co zrobiłem dla siebie. Ale w zeszłym roku, [w] maja, byłem w bardzo złym miejscu. W college'u przechodziłam bardzo trudną łatę i postanowiłam to opublikować. Wykonanie projektu zajęło mi półtora miesiąca, a następnie opublikowałem go.

Ogłoszenie

Czasami depresja i lęk uderzają w ciebie jak chmura. Tak właśnie każdego ranka czuje się do mnie. Opuszczam mój dom i zaczyna się zbliżanie do mgły.

Jak poradziłeś sobie z faktem, że publikowanie mogło zmienić sposób, w jaki inni Cię widzą?

Cóż, odpowiedź była bardzo, bardzo dobra i nadal jestem tą samą osobą. Jednak zmieniło mnie to w pewien sposób.Po raz pierwszy w życiu mogę mówić o swojej depresji bez wstydu.

Jak myślisz, dlaczego tak jest?

Myślę, że to dlatego, że już tam jest. Wcześniej byłby to temat, o którym naprawdę nie chciałem rozmawiać. Nawet kiedy po raz pierwszy poszedłem zobaczyć się z doradcą, bardzo chciałem naprawdę mówić o moich uczuciach i żałowałbym, że mam depresję. Naprawdę nie chciałem szukać pomocy.

ReklamaReklama To się już zmieniło.

Nie mogę powiedzieć, że jestem dumny z tego, że mam depresję, ale mogę powiedzieć, że mam depresję. Stoję w obliczu tego, to jest jak choroba.

Muszę sobie z tym poradzić. Ale chcę pomagać ludziom.

Ogłoszenie

Pod koniec dnia, po tak wielu zmaganiach umysłowych i walkach, twój umysł się rozbił. Po prostu musisz go przespać i przygotować się na kolejny dzień wewnętrznej walki i fałszywych uśmiechów.

Jeśli mówię o moim procesie i moich uczuciach oraz o tym, przez co przeszedłem, mogę pomóc komuś innemu, to naprawdę przynosi mi radość. Zwłaszcza, że skąd pochodzę w Kolumbii - a także w całej Kolumbii - depresja i problemy ze zdrowiem psychicznym to takie tabu. A to daje ludziom sposób na zrozumienie, przez co przechodzę.

Ten wywiad został zredagowany dla zwięzłości i jasności. Możesz śledzić Moralesa na Facebooku @HectorProvedaPhotography i na Instagramie @hectorpoved.

ReklamaReklama Czytaj dalej: skutki depresji na ciele »