Stwardnienie rozsiane: statystyki, fakty i Ty

Stwardnienie rozsiane (MS) jest najbardziej rozpowszechnionym zaburzającym stanem neurologicznym młodych dorosłych na całym świecie. Możesz rozwinąć stwardnienie rozsiane w każdym wieku, ale większość ludzi jest zdiagnozowana między 20 a 40 rokiem życia. Istnieją typy rzutowo-remisyjne typu MS i typy progresywne, ale kurs rzadko jest przewidywalny. Naukowcy wciąż nie w pełni rozumieją przyczyny stwardnienia rozsianego lub dlaczego tempo postępu jest tak trudne do określenia. Dobrą wiadomością jest to, że wiele osób ze stwardnieniem rozsianym nie staje się poważnie niepełnosprawne, a większość z nich ma normalny lub prawie normalny okres życia.

Odkryj różnice między MS a ALS "

Pomimo wielu badań, trudno jest znaleźć solidne liczby na temat tego, ile osób choruje na SM Nie ma krajowego ani globalnego rejestru dla nowych przypadków SM. są tylko szacunkowe.

Rozpowszechnienie

Fundacja Stwardnienia Rozsianego szacuje, że ponad 400 000 osób w Stanach Zjednoczonych i około 2 5 milionów ludzi na całym świecie ma stwardnienie rozsiane. Każdego tygodnia diagnozuje się około 200 nowych przypadków. Stany stwardnienia rozsianego Stopy stwardnienia rozsianego są wyższe od równika Szacuje się, że w państwach południowych (poniżej 37. równoleżnika) wskaźnik MS wynosi od 57 do 78 przypadków na 100 000 osób, wskaźnik ten jest dwukrotnie wyższy w północnej części kraju. (powyżej 37. równoleżnika), około 110-140 przypadków na 100 000. Częstość występowania SM jest również wyższa w klimacie chłodnym.Ludzie pochodzenia północnoeuropejskiego są najbardziej narażone na stwardnienie rozsiane, niezależnie od miejsca zamieszkania. Najniższe ryzyko wydaje się być wśród rdzennych Amerykanów, Afrykanów i Azjatów.

Co ciekawe, dziecko, które przenosi się z obszaru niskiego ryzyka do obszaru wysokiego ryzyka (lub odwrotnie), podejmuje ryzyko na poziomie nowej lokalizacji. Dziecko zachowuje jednak poziom ryzyka pierwotnej lokalizacji, jeśli przenosi się po osiągnięciu dojrzałości płciowej.

Czynniki ryzyka

Spośród ogólnej populacji, SM dotyka ponad 2,3 miliona osób. Stosunek kobiet ze stwardnieniem rozsianym do mężczyzn z chorobą wynosi 2 do 1.

MS nie jest uważane za dziedziczne zaburzenie. Ale naukowcy uważają, że może istnieć genetyczna predyspozycja do rozwoju choroby. Na przykład, około 15 procent osób ze stwardnieniem rozsianym ma jednego lub więcej członków rodziny lub krewnych, którzy również mają stwardnienie rozsiane, zgodnie z National Institute of Neurological Disorders and Stroke. W przypadku bliźniąt jednojajowych istnieje szansa 1 na 3 dla każdego z rodzeństwa na chorobę.

Naukowcy wciąż nie są pewni, co powoduje stwardnienie rozsiane. Jedną z wiodących hipotez jest to, że jest to genetyczna predyspozycja połączona z czynnikiem środowiskowym lub wirusowym. Osoby z innymi chorobami autoimmunologicznymi, zwłaszcza cukrzyca typu 1, choroba tarczycy lub choroba zapalna jelit, mają nieco zwiększone ryzyko rozwoju MS.Naukowcy badają także związek między SM a infekcjami takimi jak Epstein-Barr, opryszczka i ospa wietrzna-półpaśca. Jednak samo MS nie jest zakaźne.

Częstotliwość typów

1. Zwrotowo-remisyjny stwardnienie rozsiane (RRMS) charakteryzuje się wyraźnie zdefiniowanymi nawrotami zwiększonej aktywności choroby i nasilającymi się objawami. Po nich następują remisje, w których choroba nie postępuje. Objawy mogą ustępować lub ustępować podczas remisji. Około 85 procent pacjentów zdiagnozowano RRMS na początku.

2. Nieleczone, około 50 procent osób z RRMS przejściem do wtórnie postępującego MS (SPMS) w ciągu dekady od wstępnej diagnozy.

3. Pierwotnie postępujące MS (PPMS) rozpoznaje się u około 10 procent pacjentów z SM na początku. Ludzie z PPMS doświadczają stałego postępu choroby bez wyraźnych nawrotów lub remisji. Stawka PPMS jest równo podzielona między mężczyznami i kobietami. Objawy zwykle rozpoczynają się w wieku od 35 do 39 lat.

4. Postępująco-nawracające stwardnienie rozsiane (PRMS) jest najrzadszą postacią MS, reprezentującą około 5 procent pacjentów z SM. Ludzie z PRMS mają wyraźne nawroty w połączeniu ze stałą progresją choroby.

Około 10 do 20 procent osób ze stwardnieniem rozsianym ma łagodny przebieg choroby. Oznacza to, że mają tylko łagodne objawy i niewielki postęp choroby. Jednak długoterminowe badania pokazują, że niektórzy z nich doświadczają progresji po 10-20 latach. Około 1% pacjentów rozwija agresywną postać stwardnienia rozsianego, która rozwija się bardzo szybko.

Objawy i leczenie

Objawy różnią się bardzo między jednym pacjentem a drugim - żadna z dwóch osób nie ma takiej samej kombinacji objawów.

Najczęstsze wczesne objawy SM to:

• zmęczenie
• problemy z widzeniem
• uczucie mrowienia i drętwienie
• zawroty głowy i zawroty głowy
• osłabienie i skurcze mięśni
• problemy z równowagą i koordynacją <999 > Inne, mniej powszechne objawy to:

problemy z mówieniem i połykaniem

• zaburzenia poznawcze
• trudności z chodzeniem
• zaburzenia czynności pęcherza i jelit
• zaburzenia seksualne
• zmiany nastroju, depresja
• nie jest lekiem na SM. Leki zostały zaprojektowane w celu zmniejszenia częstości nawrotów i spowolnienia postępu choroby, ale nie dotyczą indywidualnych objawów.

Obecnie 12 leków modyfikujących chorobę zostało zatwierdzonych przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków:

teriflunomid (Aubagio)

• interferon beta-1a (Avonex, Rebif, Plegridy)
• interferon beta-1b (Betaseron, Extavia)
• octan glatirameru (Copaxone)
• fingolimod (Gilenya)
• mitoksantron (Novantrone)
• fumaran dimetylu (Tecfidera)
• natalizumab (Tysabri)
• alemtuzumab (Lemtrada)
• Leki te nie są zatwierdzone do stosowania w czasie ciąży. Nie jest również jasne, czy leki na MS są wydalane z mlekiem matki. Porozmawiaj z lekarzem o swoich lekach na SM, jeśli masz stwardnienie rozsiane i rozważasz zajście w ciążę.

Inne zaskakujące fakty o SM

Kobiety z SM mogą bezpiecznie nosić dziecko do terminu.Ciąża zwykle nie wpływa na SM w dłuższej perspektywie. Kobiety z SM często odczuwają ulgę w przypadku objawów podczas ciąży. Jednak około 20 do 40 procent kobiet ma nawrót w ciągu kilku miesięcy od porodu.

SM to kosztowna choroba w leczeniu. Bezpośrednie i pośrednie koszty opieki zdrowotnej wynoszą od 8 528 do 54 USD, 244 na pacjenta rocznie w Stanach Zjednoczonych. MS plasuje się na drugim miejscu po zastoinowej niewydolności serca pod względem kosztowności w porównaniu z innymi przewlekłymi chorobami.

Nie ma jednego "testu MS. "Rozpoznanie wymaga badania neurologicznego, historii pacjenta i serii testów. Mogą one obejmować MRI, analizę płynu rdzeniowego, badania krwi i potencjały wywołane. Ponieważ dokładna przyczyna SM jest wciąż nieznana, nie jest znana żadna profilaktyka.