Narkolepsja: przyczyny, objawy i diagnoza

Przegląd

Narkolepsja jest zaburzeniem na całe życie, które powoduje zaburzenia snu, które mogą wpływać na jakość życia danej osoby. Jest to rzadki przypadek, który ocenia się na około 1 na 2000 osób. Objawy narkolepsji zwykle rozpoczynają się w wieku od 10 do 25 lat, chociaż często choroba ta nie jest rozpoznawana od razu.

Narkolepsja powoduje znaczną senność i senność w ciągu dnia. W większości przypadków powoduje również nieoczekiwaną i przejściową utratę kontroli mięśni, zwaną katapleksją. Narkolepsja nie jest sama w sobie śmiertelną chorobą, ale epizody mogą prowadzić do wypadków, urazów lub sytuacji zagrażających życiu.

Istnieją dwa rodzaje narkolepsji: Typ 1 to narkolepsja z katapleksją, a Typ 2 to narkolepsja bez katapleksji. Typ 1 jest najbardziej rozpowszechniony. Katapleksja, zwłaszcza u dzieci, może być mylona z napadami padaczkowymi.

ReklamaReklama Objawy

Jakie są objawy narkolepsji?

Specjaliści od snu przypisują objawy narkolepsji słabo regulowanemu snu z szybkim ruchem gałek ocznych (REM). Częstotliwość i intensywność występowania objawów mogą być różne. Typowe objawy mogą obejmować:

Znaczna senność w ciągu dnia: Nadmierna senność w ciągu dnia jest często pierwszym objawem narkolepsji. Utrudnia to prawidłowe funkcjonowanie w ciągu dnia.

Katapleksja: Jest to nagła, chwilowa utrata napięcia mięśniowego. Może być wywołany przez intensywne emocje. Może to obejmować podekscytowanie, śmiech, złość i strach. Częstotliwość występowania katapleksji jest różna. Niektóre osoby mogą mieć to kilka razy dziennie. Inne osoby mogą doświadczać tego kilka razy w roku.

Halucynacje podczas zasypiania: Halucynacje mogą również występować u osób z narkolepsją. Jest tak dlatego, że śnienie jest zwykle częścią snu REM. Jeśli marzenia pojawiają się, gdy jesteś częściowo przytomny, mogą wydawać się rzeczywistością.

Paraliż senny: Jest to niezdolność do poruszania się lub mówienia podczas zasypiania, spania lub budzenia się. Epizody trwają tylko kilka minut. Paraliż senny naśladuje paraliż obserwowany podczas snu REM. Nie wpływa na ruchy gałek ocznych ani zdolność oddychania. Może nawet wystąpić u osób, które nie mają narkolepsji.

Narkolepsja może również wiązać się z innymi zaburzeniami snu, takimi jak obturacyjny bezdech senny, zespół niespokojnych nóg i bezsenność.

Przyczyny

Co powoduje narkolepsję?

Dokładna przyczyna narkolepsji jest nieznana. Jednak większość osób z narkolepsją i katapleksją ma zmniejszoną ilość białka mózgowego zwanego hipokretyną. Jedną z funkcji hipokretyny jest regulacja cykli snu i czuwania.

Naukowcy uważają, że niski poziom hipokretyny może być spowodowany kilkoma czynnikami. Zidentyfikowano mutację genu, która powoduje niski poziom hipokretyny. Uważa się, że ten dziedziczny niedobór, wraz z układem odpornościowym atakującym zdrowe komórki, przyczynia się do narkolepsji.Inne czynniki, takie jak stres, ekspozycja na toksyny i infekcje również mogą odgrywać pewną rolę.

ReklamaReklama Wzorce uśpienia

Wystąpienie nieprawidłowych wzorców snu

Normalny sen występuje w pięciu etapach i cyklach. Wraz z rozpoczęciem cyklu snu przechodzimy od lekkiego snu do głębokiego snu, a następnie do snu REM, kiedy ma miejsce sen i paraliż mięśni. Osiągnięcie pierwszego cyklu snu REM zajmuje około 70 do 90 minut. Im dłużej śpimy, tym więcej czasu spędzamy w REM i im mniej czasu spędzamy w głębokim śnie. Naukowcy są przekonani, że odpowiedni poziom snu REM jest niezbędny dla naszego przetrwania.

Ludzie z narkolepsją mogą nagle zasnąć, stracić napięcie mięśniowe i zacząć marzyć. Może się to zdarzyć bez względu na to, co robią, ani o jakiej porze dnia. Kiedy tak się dzieje, sen REM zdarza się niewłaściwie i spontanicznie. Objawy snu REM mogą wystąpić wszystkie naraz.

Diagnoza

Jak diagnozowana jest narkolepsja?

Centrum narkolepsji ze Szkoły Medycznej Uniwersytetu Stanforda donosi, że co drugi 2000 Amerykanów ma narkolepsję. W przypadku nadmiernej senności w ciągu dnia lub jednego z innych typowych objawów narkolepsji należy porozmawiać z lekarzem. Senność w ciągu dnia jest powszechna w wielu rodzajach zaburzeń snu. Twój lekarz zapyta Cię o historię choroby i przeprowadzi badanie lekarskie. Będą szukać historii nadmiernej senności w ciągu dnia i epizodów nagłej utraty napięcia mięśniowego. Lekarz zazwyczaj wymaga badania snu i kilku innych testów w celu ustalenia prawidłowej diagnozy.

Niektóre powszechne oceny snu obejmują:

Skala senności Epworth (ESS) jest prostym kwestionariuszem. Pyta, jak prawdopodobne jest spanie w różnych okolicznościach.
ActiGraph lub inne systemy monitorowania domu mogą śledzić, jak i kiedy śpisz. To urządzenie jest noszone jak zegarek i może być używane razem z dziennikiem snu.
Testowanie polisomnogramu (PSG) wymaga spędzenia nocy w placówce medycznej. Będziesz monitorowany podczas snu z elektrodami przymocowanymi do skóry głowy, aby zmierzyć aktywność mózgu, tętno i rytm, ruch gałek ocznych, ruchy mięśni i oddychanie. Ten test może również wykrywać bezdech senny.
Test wielokrotnego uśpienia snu (MSLT) określa, ile czasu zajmuje zasypianie w ciągu dnia. Sprawdza również, jak szybko wchodzisz w fazę REM. Ten test jest często wykonywany dzień po polisomnogramie. Musisz wziąć od czterech do pięciu drzemek w ciągu dnia, co dwie godziny od siebie.
Nakłucie lędźwiowe lub nakłucie lędźwiowe służy do gromadzenia płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) w celu pomiaru stężenia hipokretyny. Oczekuje się, że hipokretyna w CSF będzie niska u osób z narkolepsją. W tym teście lekarz wprowadzi cienką igłę pomiędzy dwa kręgi lędźwiowe.

ReklamaReklama Zabiegi

Opcje leczenia narkolepsji

Narkolepsja nie ma lekarstwa. To przewlekły stan, który trwa całe życie. Celem leczenia jest zatem kontrolowanie objawów i poprawa funkcjonowania w ciągu dnia.Używki, dostosowanie stylu życia i unikanie niebezpiecznych czynności są ważne w leczeniu tego zaburzenia.

Istnieje kilka klas leków stosowanych w leczeniu narkolepsji. Na przykład:

Używki takie jak armodafinil (Nuvigil), modifinil (Provigil) i metylofenidat (Ritalin) mogą być stosowane w celu poprawy stanu czuwania.
Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne mogą zmniejszać katapleksję, paraliż senny i halucynacje. Leki te mogą powodować nieprzyjemne skutki uboczne, takie jak zaparcia, suchość w jamie ustnej i zatrzymanie moczu.
Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i norepinefryny (SNRI), takie jak wenlafaksyna (Effexor), mogą pomóc regulować sen i nastrój. Mogą być użyteczne w leczeniu katapleksji, halucynacji i paraliżu sennego.
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), takie jak fluoksetyna (Prozac), mogą również pomóc w regulacji snu i poprawić nastrój.

Reklama Samoopieka

Co możesz zrobić w domu

Oto kilka kroków, które możesz podjąć, aby życie z narkolepsją stało się łatwiejsze i bezpieczniejsze:

Powiedz nauczycielom i przełożonym o swoim stanie zdrowia. Jeśli zasypiasz, powinni zrozumieć, dlaczego.
Należy pamiętać, że niektóre zabiegi narkolepsji spowodują, że będziesz testować pozytywne działanie na stymulanty na ekranach leków. Porozmawiaj z pracodawcą z wyprzedzeniem, aby uniknąć nieporozumień.
Jedz lekkie lub wegetariańskie posiłki w ciągu dnia. Nie spożywaj ciężkiego posiłku przed ważnymi czynnościami.
Spróbuj spożywać 10 do 15 minut drzemek po posiłku.
Zaplanuj drzemki w ciągu dnia. Może to pomóc w uniknięciu senności w ciągu dnia.
Unikaj nikotyny i alkoholu. Mogą pogorszyć objawy.
Ćwicz regularnie. Pomoże Ci to lepiej odpocząć w nocy i zachować czujność w ciągu dnia.
Zachowaj zdrową wagę. Naukowcy odkryli związek między narkolepsją a nadwagą.
Niektóre stany mogą ograniczać prawa jazdy dla osób z narkolepsją. Pamiętaj, aby skontaktować się z lokalnym wydziałem pojazdów silnikowych. Mogą pomóc ci uniknąć zagrożenia dla nikogo lub złamania prawa.

ReklamaReklama Jedzenie na wynos

Perspektywy

Życie z narkolepsją może być trudne. Może być stresujące mieć epizody nadmiernej senności i można zranić siebie lub innych w trakcie epizodu. Uzyskując prawidłową diagnozę, współpracując z lekarzem, aby znaleźć najlepsze leczenie dla ciebie, i postępując zgodnie z powyższymi wskazówkami, możesz poradzić sobie z narkolepsją i kontynuować prowadzenie zdrowego życia.