Depresja: fakty, statystyki i ty

Smutek i żal to normalne ludzkie emocje. Od czasu do czasu wszyscy odczuwamy te uczucia, ale zwykle znikają w ciągu kilku dni. Duża depresja to coś więcej. To okres przytłaczającego smutku. Obejmuje to utratę zainteresowania rzeczami, które dawały przyjemność. Uczuciom tym towarzyszą zwykle inne objawy emocjonalne i fizyczne. Nieleczona depresja może prowadzić do poważnych komplikacji, które zagrażają Twojemu życiu. Na szczęście większość ludzi można skutecznie leczyć.

Rodzaje depresji

Możesz mieć pojedynczą walkę depresji głównej lub możesz mieć powtarzające się epizody. Gdy depresja trwa dwa lata lub dłużej, nazywa się ją uporczywym zaburzeniem depresyjnym . Mniej powszechny rodzaj depresji nazywany jest chorobą afektywną dwubiegunową lub chorobą depresyjną . Choroba afektywna dwubiegunowa obejmuje cykle depresji na przemian z ekstremalnymi wzlotami lub maniami.

reklamaReklama

Specyficzne okoliczności mogą wywołać inne formy depresji. Jeśli masz sezonowe zaburzenie afektywne (SAD), na twój nastrój wpływa światło słoneczne. Bardziej prawdopodobne jest, że wpadniesz w depresję zimą, gdy będzie mniej słońca.

Wiele nowych matek przechodzi przez coś, co nazywa się baby blues. Jest to spowodowane zmianami hormonalnymi po porodzie, braku snu i wszystkim, co wiąże się z opieką nad nowym dzieckiem. Objawy obejmują wahania nastroju, smutek i zmęczenie. Te uczucia zwykle mijają w ciągu tygodnia lub dwóch. Kiedy przeciągają się dłużej i eskalują, może to być przypadek depresji poporodowej . Dodatkowe objawy to wycofanie, brak apetytu i negatywny ciąg myśli. Według National Institute of Mental Health (NIMH) około 10-15% kobiet cierpi na depresję poporodową. Nieleczona, może być niebezpieczna dla matki i dziecka.

Kiedy ciężkiej depresji lub chorobie afektywnej dwubiegunowej towarzyszą halucynacje, urojenia lub paranoja, nazywane jest depresją psychotyczną . Według National Alliance on Mental Illness (NAMI) około 20 procent ludzi z dużą depresją ma objawy psychotyczne.

Ogłoszenie

Rozpowszechnienie

NIMH szacuje, że w Stanach Zjednoczonych 16 milionów dorosłych miało co najmniej jeden duży epizod depresji w 2012 roku. To 6,9 procent populacji. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), 350 milionów ludzi na całym świecie cierpi na depresję. Jest to główna przyczyna niepełnosprawności.

Dane z National Survey on Drug Use and Health podkreślają problem wśród młodych dorosłych. W latach 2008-2010 ponad 8 procent młodych osób w wieku od 18 do 22 lat zgłosiło poważny epizod depresji w poprzednim roku.Jeśli chodzi o płeć, częściej zdiagnozuje się depresję niż mężczyźni.

ReklamaReklama

Objawy

Uczucia smutku lub pustki, które nie ustępują w ciągu kilku tygodni, mogą być oznaką depresji. Inne symptomy emocjonalne obejmują:

• skrajna drażliwość na drobne rzeczy
• lęk i niepokój
• problemy z zarządzaniem gniewem
• utrata zainteresowania ulubionymi działaniami
• utrwalanie w przeszłości lub na rzeczy, które poszły nie tak <999 > myśli o śmierci lub samobójstwie
• Objawy fizyczne obejmują:

bezsenność lub spanie za dużo

• osłabiające zmęczenie
• zwiększony lub zmniejszony apetyt
• przyrost masy ciała lub utrata masy
• trudności w koncentracji lub podejmowaniu decyzji < 999> niewyjaśnione bóle i urazy
• U dzieci depresja może powodować skrępowanie i odmowę chodzenia do szkoły. Nastolatki mogą być nadmiernie negatywne i zacząć unikać przyjaciół i zajęć.
• Depresja może być trudna do zauważenia u osób starszych. Niewyjaśniona utrata pamięci, problemy ze snem lub wycofanie mogą być oznakami depresji.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Nie ma jednej przyczyny depresji. Chemia mózgu, hormony i genetyka mogą odgrywać pewną rolę. Inne czynniki ryzyka depresji obejmują:

ReklamaReklama

niskie poczucie własnej wartości

zaburzenie lękowe, zaburzenie osobowości z pogranicza, zaburzenie stresu pourazowego (PTSD)

• znęcanie fizyczne lub seksualne
• choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca, stwardnienie rozsiane lub nowotwór
• nadużywanie alkoholu lub narkotyków
• niektóre leki na receptę
• rodzinne depresja
• Diagnoza
• Jeśli ty lub ktoś, kogo znasz ma objawy depresji, potraktuj to poważnie. Umów się z lekarzem, jeśli objawy trwają dłużej niż kilka tygodni. Ważne jest, aby zgłaszać wszystkie objawy. Fizyczne badanie i badania krwi mogą wykluczyć problemy zdrowotne, które mogą przyczynić się do depresji.

Aby zdiagnozować depresję, twój przygnębiony nastrój musi trwać dłużej niż dwa tygodnie. Według podręcznika diagnostyki i statystyk 2012 zaburzeń psychicznych diagnoza musi również obejmować cztery inne zmiany w funkcjonowaniu. Mogą to być zaburzenia snu lub jedzenia, brak energii lub koncentracji oraz problemy z wizerunkiem własnym lub myśli samobójcze.

Leczenie

Depresja kliniczna jest uleczalna. Najczęstsze metody to leki przeciwdepresyjne i porady psychologiczne. W większości przypadków zaleca się połączenie obu. Ważne jest, aby pamiętać, że leki antydepresyjne mogą trwać kilka miesięcy. W wielu przypadkach najlepsze jest podejście długoterminowe.

Ogłoszenie

SAD można leczyć za pomocą terapii światłem. Może być stosowany samodzielnie lub w połączeniu z psychoterapią lub lekami przeciwdepresyjnymi. SAD zwykle poprawia się samoczynnie w miesiącach wiosenno-letnich, kiedy godziny dzienne są dłuższe.

Jeśli te metody leczenia nie działają, inną opcją jest przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS). Ta metoda wykorzystuje impulsy magnetyczne do stymulowania części mózgu, które regulują nastrój. Terapie są zazwyczaj podawane pięć dni w tygodniu przez sześć tygodni.

ReklamaReklama

W ciężkich przypadkach można zastosować terapię elektrowstrząsową (ECT). ECT to procedura, w której prąd elektryczny przepuszczany jest przez mózg. Według NAMI, ECT jest najskuteczniejszym sposobem leczenia depresji psychotycznej. Jest to szczególnie pomocne w połączeniu z lekami przeciwpsychotycznymi, przeciwdepresyjnymi i terapią behawioralną.

Komplikacje

Przedłużająca się lub chroniczna depresja może mieć druzgocący wpływ na twoje zdrowie emocjonalne i fizyczne. Bez leczenia, może nawet narazić Twoje życie na ryzyko. Depresja może prowadzić do:

nadużywania alkoholu lub narkotyków

bólów głowy i innych przewlekłych bólów i dolegliwości

• fobii, zaburzeń lękowych, ataków lękowych
• kłopotów ze szkołą lub pracą
• problemów rodzinnych i relacji
• izolacja społeczna
• nadwaga lub otyłość z powodu zaburzeń odżywiania, zwiększanie ryzyka chorób serca i cukrzycy typu 2
• samookaleczenie
• próba samobójstwa lub samobójstwa