Liszaj 101: objawy, przyczyny i leczenie

Wprowadzenie

Liszajec to pospolite, wysoce zaraźliwe bakteryjne zakażenie skóry.

Dotyczy to głównie małych dzieci i niemowląt. Ale ludzie w każdym wieku mogą uzyskać to od kontaktu z osobą zarażoną.

Większość liszajego powoduje bakterie Staphylococcus aureus. Infekcja zwykle nie jest poważna, ale czasami mogą się pojawić komplikacje.

Miejscowe antybiotyki zwykle usuwają liszajec w ciągu 7 do 10 dni (1). Może również samo się oczyścić w ciągu 2 do 4 tygodni, ale będziesz mieć większe ryzyko wystąpienia powikłań bez antybiotyków (2).

W tym artykule wyjaśniono wszystko, co musisz wiedzieć o liszajec, w tym o jego objawach, przyczynach i sposobie leczenia.

ReklamaReklama Czym jest liszajec?

Czym jest liszajec?

Liszajec (wymawiane im-puh-ty-go). jest spowodowane przez bakteryjne infekcje bakteryjne Staphylococcus aureus lub Streptococcus pyogenes na zewnętrznych warstwach skóry, naskórek. Twarz, ręce i nogi to obszary skóry najczęściej dotknięte (3).

Każdy może nabawić się liszajca, ale jest najczęstszą bakteryjną infekcją skóry u dzieci, dotykającą głównie 2- do 5-latków (4, 5). W rzeczywistości stanowi około 10 procent problemów skórnych występujących w klinikach pediatrycznych (1).

Infekcja najczęściej zaczyna się od drobnych skaleczeń, ukąszeń owadów lub wysypki, takich jak wyprysk - każde miejsce, w którym znajduje się złamana skóra. Ale może również wystąpić na zdrowej skórze.

Nazywa się pierwotnym liszajcem, gdy infekuje zdrową skórę i wtórnym liszajcem, gdy pojawia się w złamanej skórze (6).

Liszajec to stara choroba. Nazwa pochodzi z XIV-wiecznej Anglii i pochodzi od łacińskiego słowa impetere, znaczy "atakować". "Atak wydaje się odpowiednią nazwą dla tej łatwo rozprzestrzeniającej się infekcji.

Impetigo Picture Gallery

Contagion

Otwarte rany są bardzo zakaźne, swędzą, a czasem bolesne. Drapanie ran może przenosić infekcję z jednego miejsca na skórę na inną lub do innej osoby. Infekcja może również rozprzestrzenić się na wszystko, czego dotknie zainfekowana osoba.

Ponieważ tak łatwo się rozprzestrzenia, liszajec jest również nazywany "chorobą szkolną". "Może szybko rozprzestrzenić się z dziecka na dziecko w klasie lub ośrodku opieki dziennej, gdzie dzieci mają bliski kontakt. Z tego samego powodu łatwo rozprzestrzenia się również w rodzinach.

Higiena jest kluczem do kontrolowania rozprzestrzeniania się liszajca. Jeśli Ty lub Twoje dziecko masz liszajec, musisz umyć i zdezynfekować wszystko, z czym infekcja może się zetknąć, w tym ubrania, pościel, ręczniki, zabawki lub sprzęt sportowy (7).

Miejscowe antybiotyki zwykle usuwają liszajec w ciągu kilku dni i skracają czas, w którym choroba jest zakaźna (1).

Globalny problem

Liszajec jest chorobą globalną, która utrzymuje się na tym samym poziomie zachorowalności przez ostatnie 45 lat (8).Szacuje się, że 162 miliony dzieci na całym świecie cierpi na liszajec w tym samym czasie (8).

Bakterie rozwijają się w gorących i wilgotnych warunkach. Tak więc liszajec ma tendencję do sezonowości, osiąga maksimum w lecie i spada w północnym klimacie. Ale w ciepłym i wilgotnym klimacie może to nastąpić przez cały rok (1).

Liszajec występuje częściej w krajach rozwijających się oraz na ubogich obszarach krajów uprzemysłowionych (8). W 2015 r. W przypadku 14 przypadków Oceanii stwierdzono najczęstszy przypadek liszajca (8). W tych samych badaniach zalecono, aby więcej badań i więcej uwagi poświęcać liszaństwu jako problemowi związanemu ze zdrowiem publicznym (8).

PODSUMOWANIE: Liszajec to zakaźna infekcja bakteryjna, która w większości dotyka dzieci. Leczenie antybiotykami usuwa je i zapobiega rozprzestrzenianiu się.

Objawy

Najczęstsze objawy liszajca

Czerwonawe plamy na skórze, często skupione wokół nosa i ust, są pierwszą oznaką najczęstszego typu liszajec.

Rany szybko rosną w pęcherze, sączy i pękają, a następnie tworzą żółtawą skorupę. Skorupa jest często opisywana jako miodowa. Gęste pęcherze mogą rozszerzać się, aby pokryć więcej skóry.

Rany są nieestetyczne, swędzą i czasami bolesne. Po fazie skórki pozostawiają czerwone ślady, które zanikają bez pozostawienia blizn.

Niemowlęta często mają mniej powszechny rodzaj liszajca, z większymi pęcherzami wokół miejsca na pieluchy lub w fałdach skóry. Te pęcherze wypełnione płynem wkrótce pękają, pozostawiając łuskowaty brzeg zwany collarette (4).

Liszajec może być niewygodny. Czasami może to obejmować obrzęk węzłów chłonnych w obszarze wybuchu choroby. Gorączka i obrzęk węzłów chłonnych mogą występować w cięższych przypadkach (6).

PODSUMOWANIE: Głównym objawem liszajego są swędzące czerwone pęcherze, które się kruszą.

ReklamaReklamaReklub

Rodzaje

Rodzaje liszajca

Istnieją trzy rodzaje liszajego rozróżnienia przez bakterie, które je wywołują i owrzodzenia, które one tworzą.

Nonbullous

Nonbullous, zwany także liszajem contagiosa, jest głównie powodowany przez Staphylococcus aureus. Jest to najczęstsza forma liszajego, około 70 procent przypadków (1).

Liszajec obluzowy może być również wywołany przez Streptococcus pyogenes lub przez połączenie zarówno staph, jak i strep. Niewielka liczba przypadków, od 5 do 10 procent, jest spowodowana wyłącznie przez bakterie Strep (6).

Zazwyczaj zaczyna się od czerwonawych plam, które rozwijają się w małe czerwone pęcherze wokół ust i nosa. Blistry mają średnicę od 1 do 2 centymetrów (od 39 do 78 cali) (9). Gromady pęcherzy mogą rozprzestrzeniać się na inne obszary skóry.

Po kilku dniach pęcherze pękły i rozwinęły brunatno-żółtą skorupę. Otaczająca skóra może wyglądać na czerwono i surowo.

Liszarz obumierający jest swędzący, ale nie bolesny. Kiedy skórki się zagoją, pojawiają się czerwonawe plamy, które znikają i nie pozostawiają blizn.

Liszajec oblubieńczy nie występuje u dzieci poniżej 2 lat (9).

Bullous

Liszajec pęcherzowy jest powodowany przez Staphylococcus aureus.

Zwykle tworzy większe pęcherze lub pęcherze wypełnione przezroczystym płynem, który staje się ciemniejszy i mętny.Blistry mogą mieć średnicę do 2 centymetrów (około 78 cali) (9).

Zazwyczaj pęcherze zaczynają się na nieuszkodzoną skórę i nie są otoczone czerwonymi obszarami (2). Blistry stają się wiotkie, a następnie pękają. Następnie nad ranami tworzy się żółtawa skorupa.

Liszajec pęcherzowy występuje najczęściej u noworodków, szczególnie w okolicach pieluch lub fałd szyi (4, 10). Dla innych grup wiekowych pęcherze najczęściej pojawiają się na tułowiu oraz na rękach i nogach.

Pęcherze zazwyczaj nie pozostawiają blizn po ich wygojeniu.

Ecthyma

Ecthyma jest wywoływana przez Streptococcus pyogenes, Staphylococcus aureus lub oba (6).

Infekcja tworzy małe, wypełnione ropą rany o grubszej skorupie. Ale ecthyma wchodzi głębiej w skórę niż inne formy liszajego, i może być bardziej dotkliwy. Ektymii czasami towarzyszyć mogą obrzęknięte gruczoły.

Blistry Ecthyma mogą być bolesne i mogą rozwinąć się w większe, głębsze odlewy, o średnicy między 0,5 a 3 centymetrów (0,3 do 1,2 cala). Te rany mają grubą skorupę otoczoną czerwonawo-purpurową skórą.

Najczęściej ecthyma pojawia się na pośladkach, udach, nogach, kostkach i stopach. Niekiedy nie leczy się liszaja bezrdzeniowa lub pęcherzowa może rozwinąć się w ecthyma (2).

Uszkodzenia ecthyma goją się powoli i mogą pozostawić blizny po ich wygojeniu.

PODSUMOWANIE: Istnieją trzy rodzaje liszajego: nieżółkły, pęcherzowy i ecthyma. Wyróżnia je rodzaj blistra. Około 70 procent liszajec jest niepłochliwy.

Przyczyny

Co powoduje liszajec?

Liszajec to infekcja bakteryjna. Powierzchnia skóry i wewnętrzna część nosa są zwykle domem dla dużej liczby "przyjaznych" lub komensalnych bakterii, które chronią przed bakteriami chorobotwórczymi, takimi jak Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes (11).

Komensalne bakterie pracują nad ograniczeniem populacji patogennych bakterii poprzez wytwarzanie substancji, które są toksyczne dla patogenów, pozbawiając je między innymi środków odżywczych (11).

Ale szczepy tych bakterii staph lub strep mogą wykorzystać przerwę w skórze od rozcięcia, zadrapania, ugryzienia przez owada lub wysypkę, aby zaatakować i skolonizować, powodując liszajec (9).

Bakterie mogą również kolonizować i powodować zakażenia na normalnej skórze (12). Nie wiadomo dokładnie, dlaczego tak się dzieje.

W ciągu około 10 dni od kolonizacji bakterii pojawiają się pęcherze liściaste (12). Działa to w taki sposób, że bakterie Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes wytwarzają toksyny, które rozbijają górne warstwy skóry, powodując tworzenie się pęcherzy (11).

W wielu przypadkach bakterie są już na miejscu, czekając na okazję do kolonizacji:

Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes bakterie są zwykle przenoszone do nosa od 20 do 50 procent ogólnej populacji (13). Jeszcze większy odsetek osób to przerywacze.

Co więcej, około 10 do 20 procent zdrowych osób ma bakterie Staphylococcus aureus w swoim kroczu (obszar między narządami płciowymi a odbytem) (13).

U osób, które są nosicieli Staphylococcus aureus, uważa się, że infekcja jest przenoszona przez osobę z nosa lub innego obszaru na skórę (9). W przeciwieństwie do tego liszajec wywołany strepem zwykle zaczyna się od bakterii Strep rozprzestrzeniających się na skórę od osoby z liszajcem (13).

Zazwyczaj strep nie przetrwał na skórze dłużej niż kilka godzin. Nie wiadomo, dlaczego bakterie z grupy paciorkowców są w stanie pozostać na skórze u osób, które rozwijają liszajec przez 10 dni, zanim pojawią się pęcherze (13).

Szczepy bakterii Strep zachowują się odmiennie. Badania wykazały, że niektóre szczepy bakterii Strep powodują infekcje gardła, podczas gdy inne powodują infekcje skóry (9, 12).

Dlaczego niektórzy ludzie przenoszą gronkowce i paciorkowce bez rozwoju liszajego? Uważa się, że niektóre osoby są bardziej odporne na infekcje ze względu na chemiczny skład ich skóry i ogólny stan zdrowia (9).

Inne czynniki związane z liszajcem

Inne czynniki mogą wpływać na wzrost bakterii staph i strep powodujących liszajec:

Zła higiena pomaga w rozprzestrzenianiu się bakterii. Jedno z badań wykazało, że kiedy opiekunowie mieli program orientacyjny na temat znaczenia mycia rąk, częstość występowania liszajego płodu w ich grupie była o 34 procent mniejsza (9).
Bakterie wywołujące chorobę rozwijają się w gorącej i wilgotnej pogodzie.
Praca lub życie w warunkach bliskich zatłoczenia może sprzyjać rozprzestrzenianiu się liszaja. Obejmuje to wojsko, szczególnie w obszarach tropikalnych.
Sport, który wiąże się z kontaktem między skórą, takimi jak piłka nożna, zapasy czy jiu-jitsu, naraża cię na ryzyko.

PODSUMOWANIE: Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes atakują skórę, powodując liszajec, uwalniając toksyny, które rozkładają warstwę skóry, tworząc pęcherze. Gorąca i wilgotna pogoda, zatłoczone warunki i słaba higiena sprzyjają rozprzestrzenianiu się bakterii.

Jak rozprzestrzenia się liszajec?

Liszajec jest bardzo zaraźliwy. Rozprzestrzenia się w bezpośrednim kontakcie z bólem skóry lub z czymkolwiek, co mogło dotknąć otwartego rany.

Pomimo, że liszaj może rozprzestrzeniać się również poprzez kontakt z pościelą, bielizną i ubraniami, ręcznikami i myjkami, zabawkami, sprzętem sportowym i wszystkim, co miało kontakt z otwartym bólem.

Jeśli używasz miejscowego antybiotyku, rany są zakaźne, dopóki nie przestają wyciekać i wyschnąć.

Jeśli przyjmujesz doustny antybiotyk, infekcja zwykle nie będzie zakaźna po 24 do 48 godzinach (2).

PODSUMOWANIE: Liszajec łatwo rozprzestrzenia się poprzez bezpośredni lub pośredni kontakt.

ReklamaReklama Zagrożenia

Populacje zagrożone

Dzieci w wieku od 2 do 5 lat, szczególnie w ośrodku opieki dziennej lub w grupie zabaw, są najbardziej zagrożone.

Dorośli i dzieci są bardziej narażeni na ryzyko, jeśli:

żyją w ciepłym, wilgotnym klimacie
mają cukrzycę
poddawaną dializie (4)
mają upośledzony układ odpornościowy, taki jak z HIV
dolegliwości skórne, takie jak wyprysk, zapalenie skóry lub łuszczyca
mają oparzenia słoneczne lub inne oparzenia (3)
mają swędzące infekcje, takie jak wszy, świerzb, opryszczka pospolita lub ospa wietrzna (4)
mają owady ugryzienia lub trujący bluszcz
uczestniczą w kontaktach sportowych

PODSUMOWANIE: Dzieci w zajęciach dziennych lub grupach zabawek są najbardziej narażone na liszeństwo.Inne osoby zagrożone to osoby z dolegliwościami skórnymi lub upośledzonymi układami odpornościowymi.

Reklama Kiedy się udać do lekarza

Kiedy powinieneś zobaczyć się z lekarzem?

Dobrze jest skontaktować się z lekarzem, jeśli podejrzewasz liszajec. Antybiotykoterapia liszajca przyspiesza gojenie i może zatrzymać rozprzestrzenianie się infekcji u Ciebie (lub Twojego dziecka) i innych.

Leczenie liszajem zwykle leczy się w ciągu 7 do 10 dni. Jeśli masz podstawową infekcję lub chorobę skóry, leczenie może potrwać dłużej (1).

Jest prawdopodobne, że twój lekarz może zdiagnozować liszajstwo po jego pojawieniu się. Ale w ciężkim przypadku lekarz może chcieć hodować bakterie (14).

PODSUMOWANIE: Leczenie się z powodu lenistwa przyspiesza gojenie.

ReklamaReklama Leczenie

Leczenie liszajec

Leczenie liszajem lęku zależy od tego, jak rozpowszechnione lub ciężkie są pęcherze (6).

Antybiotyki

The Infectious Diseases Society of America zaleca stosowanie miejscowych antybiotyków przez 5 do 7 dni (15).

Zalecane miejscowe antybiotyki to mupirocyna i kwas fusydowy (15). Metaanaliza z 16 badań nie wykazała istotnej różnicy między tymi dwoma miejscowymi antybiotykami (16).

Jeśli twój liszajec jest ciężki lub powszechny, zaleca się stosowanie antybiotyków doustnych. Działają one szybciej niż miejscowe antybiotyki (13). Jednak niektóre badania nie wykazały znaczącej różnicy w odsetku wyleczeń między miejscowym i doustnym antybiotykiem (6, 16).

Zalecane doustne antybiotyki obejmują penicyliny anty-gronkowcowe, amoksycylinę / klawulanian (Augmentin), cefalosporyny i makrolidy. Stwierdzono, że erytromycyna jest mniej skuteczna (4).

Należy pamiętać, że doustne antybiotyki mogą mieć więcej skutków ubocznych niż miejscowe antybiotyki, takie jak nudności (4).

Istnieją również dowody na oporność na antybiotyki staph w leczeniu liszajego (17).

Zabiegi w domu

Możesz pomóc w leczeniu i wyglądzie liszajca z domowymi zabiegami, czyszczeniem i moczeniem oraz kąpielami wybielającymi.

Zaleca się czyszczenie i moczenie ran, trzy do czterech razy dziennie. Pamiętaj, by dokładnie umyć ręce po leczeniu liszajca.

Delikatnie oczyść owrzodzenia ciepłą wodą z mydłem, a następnie usuń strupy z niepęcherzowego liszajec. Usunięcie skórki eksponuje bakterie pod spodem (7). Możesz również namoczyć uszkodzony obszar w ciepłej wodzie z mydłem przed usunięciem skorupy.

Czyszczenie lub moczenie i usuwanie skorupy należy wykonywać regularnie, aż rany się zagoją. Wysuszyć obszar i nałożyć maść antybiotykową. Następnie przykryj rany lekko gazą.

W przypadku niewielkiego wybuchu można użyć maści antybiotykowej dostępnej bez recepty.

Zastosuj go trzy razy dziennie po wyczyszczeniu obszaru. Następnie zakryć ranę bandażem lub gazą.

Kolejnym domowym sposobem leczenia jest 15-minutowa kąpiel bieląca z bardzo rozcieńczonym roztworem wybielacza domowego (2,2%). Zmniejsza to poziom bakterii na skórze, ale musi być regularnie wykonywany.

W przypadku pełnowymiarowej wanny należy użyć pół szklanki wybielacza. Pełna kąpiel ma zwykle 80 litrów wody.Spłucz ciepłą wodą i osusz. Należy pamiętać, że niektóre osoby mogą reagować alergicznie na wybielacz.

W badaniu z 2004 r. Nie znaleziono żadnych dowodów na to, że skuteczne były inne środki dezynfekujące, takie jak chlorheksydyna lub powidon-jod. W badaniu tym zauważono jednak, że konieczne są dalsze badania (17).

PODSUMOWANIE: Miejscowe antybiotyki przez 5 do 7 dni mogą pomóc w szybszym usuwaniu zmian. W przypadku powszechnych epidemii może być konieczne podanie doustnych antybiotyków. Zabiegi domowe obejmują regularne czyszczenie lub moczenie obszarów dotkniętych chorobą, jasne bandażowanie i kąpiele bielące.

Powikłania

Powikłania liszajec

Powikłania liszajec mogą wystąpić, ale są stosunkowo rzadkie (1, 6). Ogólnie rzecz biorąc, dorośli mają większe ryzyko powikłań (4).

Około 1 do 5 procent osób z liszajem bezgałkowym otrzymuje ostre podskórno-kłębuszkowe zapalenie kłębuszków nerkowych, poważną chorobę związaną z zapaleniem małych naczyń krwionośnych w nerkach (4).

Inne powikłania liszajca obejmują:

zapalenie tkanki łącznej, ciężkie zakażenie (Staphlococcus aureus) tkanek pod skórą, które mogą rozprzestrzenić się do krwioobiegu
zapalenie naczyń chłonnych, zapalenie limfatyczne kanały
posocznica, infekcja bakteryjna krwi
szkarlatynę, rzadkie zakażenie bakteryjne wywołane przez Streptococcus pyogenes
łuszczyca plackowata, niezakaźna choroba skóry, która może zarazić dzieci i młodych dorosłych po infekcja skóry
Staphyloccus scalded skin syndrome (SSSS), inna poważna choroba skórna

PODSUMOWANIE: Powikłania liszajec są rzadkie, ale mogą być poważne.

ReklamaReklama Zapobieganie

Jak zapobiegać liszajecowi i jego rozprzestrzenianiu się?

Dzieci z liszajem lękowym powinny pozostać w domu do momentu, gdy liszajec nie będzie już zakaźny. Dorośli, którzy mają liszajec w stadium zaraźliwym i pracują w zawodach związanych z bliskim kontaktem z innymi, powinni sprawdzić u lekarza, kiedy powinni wrócić do pracy.

Dobra higiena jest numerem jeden w zapobieganiu:

Regularne kąpanie i częste mycie rąk mogą zmniejszyć liczbę bakterii skóry.
Zakryj wszelkie rany skóry lub ukąszenia owadów, aby chronić obszar.
Trzymaj gwoździe przycięte i czyste.
Nie należy dotykać ani rysować otwartych ran. To rozprzestrzeni infekcję.
Umyć wszystko, co wchodzi w kontakt z oparzeniami liszajca w gorącej wodzie i niektórych wybielaczach do prania (7).
Codziennie zmieniaj pościel, ręczniki i ubranie, aż rany nie będą już zakaźne (7).
Oczyść i zdezynfekuj powierzchnie, sprzęt i zabawki, które mogły mieć kontakt z liszajem.
Nie udostępniaj żadnych przedmiotów osobistych osobie z liścirejem.

PODSUMOWANIE: Dobra higiena ma kluczowe znaczenie w zapobieganiu rozprzestrzenianiu liszajego. Obejmuje to czyszczenie wszystkiego, co wchodzi w kontakt ze zmianami. Dzieci z liszajcem powinny zostać w domu, dopóki nie przestaną być zakaźne.

Dolna linia

Liszajec to bardzo zakaźna i brzydka bakteryjna infekcja skóry, która generalnie nie jest poważna. Szybciej usuwa antybiotyki i wymaga starannej higieny.

Healthline i nasi partnerzy mogą otrzymać część przychodów, jeśli dokonasz zakupu za pomocą linku powyżej.