Czy ryż tuczy się czy odchudza?

Ryż jest jednym z najczęściej spożywanych ziaren na świecie.

Biały ryż to rafinowany, bogaty w węglowodany pokarm, w którym usunięto większość jego włókien. Wysokie spożycie rafinowanych węglowodanów wiąże się z otyłością i chorobami przewlekłymi.

Jednak kraje o wysokim spożyciu ryżu mają niski poziom tych dokładnych chorób.

Więc jaki jest interes z ryżem? Czy jest to odchudzanie, czy odchudzanie? Ten artykuł trafia na samo dno tego pytania.

reklamaReklama

Co to jest ryż?

Ryż to ziarno zbóż uprawiane od tysięcy lat. Jest to podstawowa żywność w wielu krajach i jedno z najpowszechniejszych ziaren zbóż na świecie.

Dostępnych jest kilka rodzajów, ale najbardziej popularne są odmiany białego ryżu, a następnie brązowy ryż (1, 2).

Aby lepiej zrozumieć te różne typy, najlepiej zacząć od podstaw.

Wszystkie pełne ziarna składają się z trzech głównych komponentów (3):

Otręby: Chropowata i twarda warstwa zewnętrzna, która chroni nasiona. Zawiera błonnik, minerały i przeciwutleniacze.
Zarodek: Rdzeń bogaty w składniki odżywcze zawierający węglowodany, tłuszcze, białka, witaminy, minerały, przeciwutleniacze i inne związki roślinne.
Bielmo: Jest to największa część ziarna. Składa się prawie wyłącznie z węglowodanów (skrobi) i niewielkiej ilości białka.

Ten diagram pokazuje, jak wyglądają ziarna w porównaniu do białych:

Źródło obrazu: Chudy kucharz

Brązowy ryż to nienaruszone pełne ziarno, które zawiera zarówno otręby, jak i kiełki. Dlatego jest pożywny i bogaty w błonnik i przeciwutleniacze.

W przeciwieństwie do białego ryżu usunięto zarówno otręby, jak i pożywne zarodki, ostatecznie pozbawiając je wszystkich składników odżywczych. Zwykle robi się to, aby poprawić smak, przedłużyć okres przydatności do spożycia i poprawić jakość gotowania (4).

W wyniku tego, białe odmiany ryżu są prawie w całości zbudowane z węglowodanów w postaci skrobi lub długich łańcuchów glukozy znanych jako amyloza i amylopektyna.

Różne rodzaje ryżu zawierają różne ilości tych skrobi, co wpływa na ich teksturę i strawność. Ryż, który nie skleja się razem po ugotowaniu, jest bogaty w amylozę, podczas gdy kleisty ryż jest na ogół bogaty w amylopektynę.

Z powodu tych różnic w składzie skrobi, różne rodzaje ryżu mogą mieć różne skutki zdrowotne.

Podsumowanie: Ryż jest najczęściej spożywanym ziarnem zbóż na świecie. Najbardziej popularny jest ryż biały, a następnie brązowy.

Brązowy w porównaniu z białym ryżem

Ponieważ nic nie zostało usunięte z brązowego ryżu, jest ogólnie wyższy w błonniku, witaminach i minerałach niż biały ryż.

W poniższej tabeli porównano zawartość składników odżywczych 3,6 uncji (100 gramów) ugotowanego białego i brązowego ryżu (5, 6).

Biały	Brązowy
Kalorie	130	112
Węglowodany	29 gramów	24 gramy
Włókno	0 gramów	2 gramy > Białko
2 gramy	2 gramy	Tłuszcz
0 gramów	1 gram	Mangan
19% RDI	55% RDI	Magnez
3 % RDI	11% RDI	Fosfor
4% RDI	8% RDI	Witamina B6
3% RDI	7% RDI	Selen
11% RDI	14% RDI	Biały ryż jest bogatszy w kalorie i zawiera mniej składników odżywczych i błonnika niż brązowy ryż.

Podsumowanie:

Brązowy ryż zawiera więcej błonnika i składników odżywczych niż biały ryż, który został pozbawiony swoich składników odżywczych. ReklamaReklamaReklama

Efekty ryżu na utratę wagi są sprzeczne

Podczas gdy wpływ brązowego ryżu na utratę wagi jest dość dobrze ustalony, efekty białego ryżu nie są.

Ludzie, którzy spożywają pełne ziarna, takie jak brązowy ryż, wielokrotnie wykazywali mniejsze masy ciała niż ci, którzy tego nie robią, a także mają mniejsze ryzyko przybrania na wadze (7, 8).

Można to przypisać włóknu, składnikom odżywczym i związkom roślinnym występującym w pełnych ziarnach. Mogą zwiększać poczucie pełności i pomagają jeść mniej kalorii na raz (9).

W jednym z 12-letnich badań u kobiet zaobserwowano, że osoby, które spożywały najwięcej błonnika pokarmowego z produktów pełnoziarnistych, miały o prawie 50% mniejsze ryzyko znacznego zwiększenia masy ciała w porównaniu do osób o najniższym pobraniu (7).

Sugerowano również, że spożywanie brązowego ryżu zamiast białego może prowadzić do utraty wagi i bardziej korzystnego poziomu tłuszczu we krwi (10, 11).

Jednakże, jeśli chodzi o biały ryż, badania są nieco bardziej niekonsekwentne.

Liczne badania wykazały, że dieta bogata w wyrafinowane ziarna, takie jak biały ryż, wiąże się z przyrostem masy ciała i otyłością (7, 12, 13).

W tym samym czasie w innych badaniach nie stwierdzono związku między spożyciem białego ryżu lub rafinowanego ziarna a przyrostem masy ciała lub otyłością centralną (14, 15).

W rzeczywistości spożycie białego ryżu wiązało się nawet ze zmniejszonym ryzykiem przybrania na wadze, szczególnie w krajach, w których jest to podstawowy pokarm (16, 17, 18, 19, 20).

Jedno badanie z nadwagą koreańskich kobiet wykazało, że dieta odchudzająca, która zawierała biały ryż lub ryż mieszany (brązowy i czarny) trzy razy dziennie, powodowała utratę wagi.

Grupa mieszanego ryżu straciła 14,8 funta (6,7 kg) w okresie sześciu tygodni, podczas gdy grupa białego ryżu straciła 11,9 funta (5,4 kg) (2).

Dlatego wydaje się, że oba typy można włączyć do diety odchudzającej.

Niemniej jednak brązowy ryż ma tę przewagę, że jest błonszy i bardziej odżywczy od białego ryżu, co czyni go zdrowszym wyborem.

Podsumowanie:

Brązowy ryż został powiązany z utratą wagi i korzystnymi poziomami tłuszczu we krwi. W większości badań stwierdzono brak związku między białym ryżem a zmianą masy ciała lub wiązało się to z utratą wagi. Ryż był kamieniem węgielnym jednej popularnej diety odchudzającej

Co ciekawe, była kiedyś popularna dieta odchudzająca skupiona na białym ryżu.

Opracowana w 1939 roku w celu leczenia pacjentów z nadciśnieniem i chorobą nerek, ta dieta o ultra niskiej zawartości tłuszczu została nazwana dietą ryżową (21).

Była to dieta bez smaku, niskokaloryczna, składająca się głównie z białego ryżu, owoców, soku owocowego i cukru. Niemniej jednak miał zaskakujący wpływ na zdrowie, w tym zmniejszenie masy ciała i złagodzenie objawów choroby nerek (22).

Należy jednak zauważyć, że była to dieta bardzo restrykcyjna, niskotłuszczowa i niskokaloryczna. Dlatego wyniki mogą nie mieć zastosowania do jedzenia ryżu w ramach regularnej diety.

Niemniej jednak pokazuje, że ryż może dobrze pasować do diety odchudzającej, jeśli kontrolowane jest spożycie kalorii.

Podsumowanie:

Dieta ryżowa była popularną i restrykcyjną dietą niskokaloryczną, stosowaną w celu złagodzenia wysokiego ciśnienia krwi i objawów choroby nerek. ReklamaReklama

Ryż jest podstawową żywnością w wielu krajach

Ryż jest podstawowym pożywieniem dla ponad połowy światowej populacji, w szczególności krajów azjatyckich, takich jak Chiny, Japonia, Korea i Indie.

Są to wszystkie kraje, które do niedawna miały stosunkowo niski odsetek osób z nadwagą lub otyłością (23).

Biały ryż jest głównym źródłem węglowodanów w tych krajach. Na przykład Koreańczycy spożywają prawie 40% całkowitego spożycia kalorii z ryżu (24, 25).

W tych krajach ryż może być spożywany średnio 20 razy w tygodniu i do sześciu razy dziennie (26, 27, 28).

Mimo wszystko wydaje się, że spożycie ryżu chroni przed przyrostem masy ciała i wysokim ciśnieniem krwi w tych populacjach (16).

U osób starszych w Chinach dieta bogata w ryż i warzywa pomaga zapobiegać przybieraniu na wadze, obwodowi dużych talii i otyłości (17).

Te same wyniki znaleziono w badaniu obejmującym ponad 200 otyłych Irańczyków. Nie znaleziono związku między częstotliwością spożycia białego ryżu a wskaźnikiem masy ciała lub tłuszczu z brzucha (14).

Jednak tendencja ta może się zmieniać, ponieważ dieta w tych krajach podlega wpływom zachodniej diety. W rzeczywistości liczba osób z nadwagą i otyłością wzrosła w wielu z tych krajów w ciągu ostatnich kilku lat (23).

W jednym z badań wśród irańskich nastolatków wykazano, że osoby spożywające najwięcej ryżu miały najgorszą dietę (29).

Oznacza to, że nastolatki mogą spożywać ryż z pokarmami, których starsze pokolenia nie jedli, co może prowadzić do zwiększenia masy ciała.

W tym momencie wydaje się, że samo spożycie ryżu ma neutralny wpływ, natomiast jego wpływ na zdrowie - pozytywny lub negatywny - zależy od ogólnej diety danej osoby.

Krótko mówiąc, może być tucz, jeśli zjedzony z niezdrową dietą, ale odchudzający się, jeśli zjedzony ze zdrową i dobrze zbilansowaną dietą.

Podsumowanie:

W krajach azjatyckich ryż jest spożywany do sześciu razy dziennie. Wydaje się, że spożycie ryżu chroni przed przyrostem masy ciała w tych populacjach. Reklama

Niektóre typy mogą zwiększać poziom cukru we krwi

Indeks glikemiczny (GI) to miara ilości i szybkości wzrostu poziomu cukru we krwi.

Żywność o wysokim indeksie glikemicznym powoduje szybki wzrost poziomu cukru we krwi i wiąże się z przejadaniem się i przybieraniem na wadze (30, 31).

Z drugiej strony, żywność o niskim indeksie glikemicznym powoduje bardziej stopniowy wzrost poziomu cukru we krwi. Uważa się, że są szczególnie korzystne dla osób z cukrzycą, ponieważ kontrolują poziom cukru we krwi i poziom insuliny (32, 33, 34, 35).

Ogólnie rzecz biorąc, produkty pełnoziarniste mają niższy wskaźnik GI niż ziarna rafinowane. Jest to jeden z powodów, dlaczego dieta bogata w pełne ziarna została powiązana z 20-30% zmniejszeniem ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 2 (36).

W związku z tym nie wszystkie badania wykazały związek między udoskonalonym spożyciem ziarna a czynnikami ryzyka dla cukrzycy typu 2 (37).

Skrobia składu ryżu może być kluczowym czynnikiem w wyjaśnieniu tego. Lepki ryż jest ogólnie wysoki w amylopektynie skrobi, która ma wysoki IG. Dlatego jest szybko trawiony i może powodować skoki cukru we krwi.

Alternatywnie, nie klejący się ryż jest bogaty w amylozę i ma niski GI, który spowalnia trawienie skrobi. Może nawet zawierać odporną skrobię, która jest rodzajem zdrowego włókna (38, 39).

Niezależnie od tego, czy ryż jest biały, czy brązowy, jego GI może wahać się od stosunkowo niskiego (43) do bardzo wysokiego (109), w zależności od rodzaju i odmiany (14, 40).

Co ciekawe, jedno badanie w Wielkiej Brytanii, które mierzyło odpowiedź GI na 11 różnych rodzajów ryżu, wykazało, że biały ryż basmati był pokarmem o niskim IG, podczas gdy inne brązowe i białe odmiany zostały sklasyfikowane jako średnie lub wysokie w GI (41).).

Jeśli masz cukrzycę lub jesteś wrażliwy na skoki cukru we krwi, zbieranie nie kleistego ryżu, który jest bogaty w amylozę, byłoby najlepszym sposobem, aby utrzymać poziom cukru we krwi w ryzach.

Podsumowanie:

Ryż może mieć względnie niski lub wysoki poziom w skali indeksu glikemicznego. Nie klejące się rices mają niższe poziomy GI niż kleiste rices. ReklamaReklama

Każdy pokarm może być tuczony, jeśli rozmiary porcji nie są kontrolowane

Tak jak w przypadku większości składników odżywczych, dawka określa truciznę.

Nie ma nic szczególnie "tuczącego" na temat ryżu, więc jego wpływ na wagę musi sprowadzać się do wielkości porcji i ogólnej jakości twojej diety.

Badania wielokrotnie wykazały, że podawanie żywności w większym pojemniku lub naczyniu zwiększa spożycie, niezależnie od podawanego jedzenia lub napoju (42, 43).

To ma związek z postrzeganiem wielkości serwowania. Udowodniono, że podawanie dużych porcji znacznie zwiększa spożycie kalorii, nie zdając sobie z tego sprawy.

Ponadto, ponieważ ludzie nie zdają sobie sprawy, że jedzą więcej niż zwykle, zazwyczaj nie rekompensują, jedząc mniej przy następnym posiłku (44).

Jedno interesujące badanie pokazało, że uczestnicy, którzy nie wiedzieli, że jedzą zupę z samonapełniającej się miseczki, zjadali 73% więcej zupy niż ci, którzy jedzą z normalnych misek.

Co najważniejsze, nie zdawali sobie sprawy, że jedli więcej niż inni lub postrzegają siebie jako bardziej pełnych niż ci, którzy jedzą z normalnych misek (45).

Badania analizujące wpływ wielkości porcji wykazały, że zmniejszenie wielkości "miseczki ryżu" jest skutecznym sposobem na zmniejszenie spożycia kalorii, masy ciała i poziomu cukru we krwi (46, 47, 48).

Dlatego, w zależności od wielkości porcji, ryż może być zarówno przyjazny odchudzaniu, jak i tucz.

Podsumowanie:

Niemal każda żywność może powodować zwiększenie masy ciała w przypadku zjedzenia w nadmiernych ilościach. Jedzenie jedzenia z dużych talerzy lub misek może nieświadomie zwiększać spożycie kalorii bez postrzegania siebie jako pełniejszego. Podsumowanie