Kiedy Migrena działa w rodzinie

Moja podróż z chorobą migreny rozpoczęła się, gdy miałem zaledwie 10 lat.

Przez jakiś czas doświadczałem męczącego bólu głowy, nudności i niezwykłych zaburzeń widzenia, zanim zostałem przyjęty do ER.

Migrena przebiega w mojej rodzinie, ale mój lekarz chciał wykluczyć wszelkie inne stany, które mogą powodować objawy. Trzy dni, niezliczona ilość rund krwi, tomografia komputerowa, nakłucie lędźwiowe i MRI później, mój lekarz rodzinny doszedł do wniosku, że faktycznie rozwinąłem migrenę.

Od tego czasu był niemal stałym towarzyszem, z niewielkimi zmianami na przestrzeni lat.

Do czasu, gdy skończyłem 13 lat, straciłem przytomność podczas moich napadów migreny. Jednak gdy wszedłem do moich wczesnych lat 20., miałem mniej ataków migreny. W każdej z trzech ciąż doświadczałem co najmniej trzech do pięciu ataków migreny każdego miesiąca.

Przez lata pracowałem z moimi lekarzami, aby znaleźć odpowiednie metody radzenia sobie z objawami na każdym etapie i utrzymywali szczegółowe dzienniki na temat wszystkich moich różnych wyzwoleń, starając się ich maksymalnie unikać.

Dopiero gdy dotarłem do połowy lat 30. zauważyłem pewne zmiany w moich objawach. Każdy atak trwał dłużej niż poprzednio. Cały czas miałem zawroty głowy, więc ledwo mogłem iść prosto. Wydawało mi się nawet, że nadwrażliwość na światło, dźwięki i zapachy wywołuje nadwrażliwość.

Myślałem, że dobrze zarządzam swoimi epizodycznymi atakami migreny. Ale pewnego dnia obudziłem się w świecie, który nie przestawał się obracać. Czułem pulsowanie w mojej głowie tak surowe, że myślałem, że to może być tętniak, po którym następuje drętwienie, które rozprzestrzenia się po mojej twarzy i po lewej stronie mojego ciała.

Po rozmowie z większą liczbą lekarzy i specjalistów, w końcu zostałem skierowany do neurologa, który stwierdził, że nie tylko moja choroba migreny przeszła w stan przewlekły - co oznacza, że ​​nie było przerw między moimi atakami - ale ja rozwinęła się również migrena przedsionkowa, zwana także zawrotami głowy związanymi z migreną.

Miałem wówczas 35 lat i przez pewien czas moje życie było "zawieszone", dopóki moi lekarze i ja nie mogliśmy opanować objawów. Musiałem poświęcić czas na pracę i ostatecznie straciłem pracę, ponieważ nie mogłem prowadzić ani wykonywać wielu zadań, które udało mi się wykonać wcześniej. Prawie rok po tej wyprawie do ER - 240 dni, dokładnie - przed pierwszym dniem bez migreny.

Objawy poznawcze

Jako mama z migreną, prawie nie mogę się martwić, że moja choroba może być przenoszona na moje dzieci. Kiedy więc po raz pierwszy zauważyłem, że mój syn Colton, mający wtedy 10 lat, zmienił codzienną rutynę po pożegnaniu z komiksów na długie drzemki w ciemnym, cichym pokoju, nie mogłem się powstrzymać przed przejściem do trybu paniki.Ludzie blisko mnie mówili, że prawdopodobnie przesadzam; dzieci przez cały czas zmieniają zachowanie.

Mój instynkt macierzyński opowiedział inną historię. Znałem te zachowania - w rzeczywistości robiłem je sam, aby znaleźć ulgę w mojej przewlekłej migrenie. Ale trudno było być pewnym - większość tego, co przeżywał, nie było klasycznymi objawami migreny. Przez kilka następnych miesięcy bacznie obserwowałem Coltona, ale starałem się go nie nachodzić.

Nawet jeśli migrena nie była winna za jego dziwne zachowanie, coś było nie tak.

W kilku przypadkach objawy były podobne do objawów choroby migreny, więc monitorowaliśmy je i zapisywałem szczegółowe informacje na temat każdego objawu i czasu jego trwania. Miał tygodnie bez żadnych problemów i wydawało się, że wrócił do swojej zwykłej roli, grając w gry wideo i czytając komiksy. W tym czasie było wiele wizyt ER, ale nie mogliśmy się zorientować, co tak bardzo robiło Coltona.

Byłem w Waszyngtonie, D. C., na corocznej konferencji Headache on the Hill, kiedy dostałem telefon, że Colton był bardzo chory. Moja matka opisywała, co się dzieje przez telefon, i wszystko, co mogłem zrobić, próbowało przeprowadzić ją przez różne techniki paliatywne, aby pomóc mojemu synowi przedostać się przez to, co okazałoby się jego pierwszym poważnym atakiem migreny.

Jako mama z migreną, prawie nie mogę się martwić, że moja choroba może być przekazywana chorym dzieciom.

Gdy następnego dnia byłem gotowy, aby porozmawiać z kongresmanem i senatorem mojego stanu, zadzwoniłem do naszego lekarza pierwszego kontaktu i umówiłem się na spotkanie z Coltonem, aby w końcu potwierdzić, co w moim wnętrzu już wiedziałem: moje dziecko odziedziczyło choroba migreny.

Nowy rodzaj migreny

Aż do czasu mojej diagnozy migreny przedsionkowej pięć lat temu, zakładałem, że były tylko dwa typy: migrena zi bez aury. Do tego momentu nie zdawałem sobie sprawy, że istnieją nie tylko różne rodzaje ataków migreny, ale także wiele innych klasyfikacji migreny i innych chorób głowy.

Po spotkaniu Coltona z lekarzem dowiedziałem się, że było jeszcze więcej do nauczenia się.

Doktor Coltona powiedział, że jego objawy mogą być objawami migreny brzusznej - w rzeczywistości sam lekarz doświadczył migreny brzusznej jako młody chłopiec. Odesłał nas do neurologa, który potwierdził podejrzenie tego lekarza i mój najgorszy strach.

Zanim rozmawiałem z tym lekarzem, miałem bardzo mało informacji na temat tego typu migreny, więc zacząłem robić moje badania. Migrena brzuszna występuje najczęściej u dzieci i często występuje w wieku od 5 do 9 lat. Według American Migraine Foundation objawy obejmują:

• ból brzucha, zazwyczaj tuż nad pępkiem
• nudności
• wymioty
• utrata apetytu
• blada skóra

Co dziwne, bóle głowy nie występują " zwykle wiąże się z tego typu migreną. Inne objawy, takie jak wrażliwość na światło, dźwięki i zapach mogą zwiększyć nudności u dziecka. Ataki mogą trwać od dwóch godzin do nawet trzech dni, ale większość dzieci nie odczuwa żadnych symptomów między atakami.

Niektóre dzieci będą w końcu przerastać migrenę brzuszną, gdy osiągną wiek nastoletni. Nie jest jeszcze jasne, jak wiele dzieci z migreną brzuszną rozwinie bóle migrenowe w późniejszym życiu.

Mama i mentor migreny

Uczenie się, że mój syn odziedziczył moją chorobę migreny napełniło mnie niezmierzoną winą: nie tylko, że przekazałem mój stan mojemu synowi, ale że nie ufałem instynktowi i nie spytałem natychmiast zobaczyć neurologa. Ile wizyt ER, ile bolesnych ataków można było uniknąć?

Przez lata moje dzieci widziały, jak krucha jestem ze względu na moją przewlekłą migrenę i wiedziałem, że Colton był przerażony, że skończy tak jak ja. Nikt nie chce być uwięziony przez kilka dni na łóżku, a tym bardziej przez energicznego młodego chłopca.

Z podróży Coltona nauczyłem się dwóch bardzo ważnych lekcji (między innymi): zawsze podążać za moimi wnętrznościami, pomimo tego, co mówią inni, i robić wszystko, co możliwe, aby pokazać moim dzieciom, jak ktoś żyjący z przewlekłą chorobą może zamienić nieszczęśliwe okoliczności w coś znaczącego i dobrego.

Teraz, w wieku 40 lat, moje życie jako osoby z migreną jest bardziej obiecujące. Osiągnąłem całkiem sporo pomimo wyzwań, które przedstawiała moja choroba migreny. Zostałem zwolennikiem migreny i chorób głowy. Opublikowałem nr. 1 bestsellerowej powieści dla młodych dorosłych i niedawno dołączyła do siły roboczej w niepełnym wymiarze czasu, co było osobistym zwycięstwem samym w sobie.

Pomimo tego, jak wyniszczające może być moje zdrowie, każdego dnia staram się żyć jak "normalne" życie tak, jak można z kilkoma chorobami przewlekłymi. Być może nie będę w stanie wypełnić pełnej listy zadań, ale przynajmniej moje dzieci wiedzą, że mama próbowała i próbowała najlepiej.

Widzę tę samą determinację w Colton. Żadne dziecko nigdy nie chce zażywać lekarstw, ale ponieważ uwielbia chodzić do szkoły i uczestniczyć w zajęciach pozalekcyjnych, robi wszystko, co w jego mocy, by radzić sobie z objawami, aby mógł dostać się na zajęcia i robić rzeczy, które lubi. zrobić.

Teraz, kiedy jego lekarz znalazł odpowiedni plan zarządzania objawami, Colton może nawet grać w piłkę nożną. Nie zawsze może zrobić wszystko, co mogą zrobić jego koledzy z klasy, ale nie pozwala, aby ten stan go zdefiniował.

Te małe zwycięstwa pomagają nam utrzymać pozytywne nastawienie w naszym domu, a nasza pozytywność pomaga nam być wojownikami migreny zamiast cierpiących na migrenę.

JP Summers zdiagnozowano migrenę w wieku 10 lat i żyła z przewlekłą chorobą migreny od 2012 roku. Jest mamą, autorką bestsellerów, adwokatem niewidzialnej choroby i ambasadorem Fundacji U. S. Pain. Po ukończeniu trzeciej powieści rozpoczęła blog Przygody mamy Spoonie Mom, aby podzielić się każdym z jej triumfów i zmagań jako osoba żyjąca z wieloma niewidzialnymi chorobami, jednocześnie dbając o nastoletniego syna żyjącego z przewlekłą migreną. Możesz ją znaleźć na Twitterze, Instagram i Facebooku.

Ta treść reprezentuje opinie autora i niekoniecznie odzwierciedla te opinie Teva Pharmaceuticals.Podobnie, Teva Pharmaceuticals nie wpływa ani nie popiera żadnych produktów ani treści związanych z osobistą witryną autora ani sieciami mediów społecznościowych, ani z Healthline Media. Osoba (y), która napisała tę treść, została opłacona przez Healthline, w imieniu Teva, za ich wkład. Wszystkie treści mają charakter wyłącznie informacyjny i nie powinny być traktowane jako porady medyczne.