Nawrót zwichnięcia ścięgna: objawy, leczenie i więcej

Co to jest zapalenie ścięgna rzepki?

Zapalenie ścięgna rzepki jest częstym uszkodzeniem lub zapaleniem ścięgna, które łączy rzepkę (rzepkę) z twoją piszczelową (piszczelową). Twój ból może być łagodny lub ciężki.

Każdy może mieć zapalenie ścięgna rzepki. Jest to jednak częste obrażenie sportowców, zwłaszcza tych, którzy grają w siatkówkę i koszykówkę, nazywa się to kolanem skoczka. Wśród rekreacyjnych siatkarzy około 14,4 procent ma kolano skoczka. Częstość występowania jest nawet wyższa dla najlepszych profesjonalnych sportowców. Szacuje się, że 40 do 50 procent elitarnych siatkarzy ma kolano skoczka.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym, dlaczego tak się dzieje, jak go zidentyfikować, opcje leczenia i inne.

ReklamaReklama Przyczyny

Co dokładnie powoduje to?

Zapalenie ścięgna rzepki wywodzi się z powtarzających się stresów na kolanie, najczęściej z nadużywania w sporcie lub ćwiczeniach fizycznych. Powtarzający się nacisk na kolano tworzy drobne łzy w ścięgnie, które z biegiem czasu rozpalają i osłabiają ścięgno.

Przyczyny mogą być następujące:

• napięte mięśnie nóg
• nierówna siła mięśni nóg
• niedopasowane stopy, kostki i nogi
• otyłość
• buty bez dostatecznej wyściółki <999 > twarde nawierzchnie
• przewlekłe choroby, które osłabiają ścięgno
• Sportowcy są bardziej zagrożeni, ponieważ bieganie, skakanie i przysiadzanie wywierają większą siłę na ścięgno rzepki. Na przykład, bieganie może przyłożyć siłę do pięciokrotnej masy ciała na kolanach.

Długie okresy intensywnego treningu sportowego wiążą się z kolanem skoczka. W badaniu z 2014 r. Zauważono, że częstotliwość skoków była również ważnym czynnikiem ryzyka dla amatorskich siatkarek.

Objawy

Jakie są objawy zapalenia ścięgna rzepki?

Ból i tkliwość u podstawy rzepki są zwykle pierwszymi objawami rzepkowego zapalenia ścięgien. Możesz również mieć obrzęk i pieczenie w rzepce. Klękanie lub podnoszenie się z przysiadu może być szczególnie bolesne.

Ból może początkowo być sporadyczny, występować tylko po uprawianiu sportu lub aktywności fizycznej. W miarę jak ścięgno staje się bardziej uszkodzone, ból może się stopniowo pogarszać. Może zakłócać każdą aktywność sportową, a także codzienne czynności, takie jak wchodzenie po schodach lub siedzenie w samochodzie.

Skontaktuj się z lekarzem, jeśli jakikolwiek ból lub obrzęk trwa dłużej niż dzień lub dwa.

ReklamaReklama

Diagnoza Jak rozpoznaje się zapalenie ścięgna rzepki?

Na początku wizyty lekarz zapyta o:

aktywność fizyczną

• jakie objawy występują
• po wystąpieniu objawów
• jakikolwiek lek, który próbujesz zmniejszyć ból
• Twój lekarz będzie fizycznie badał twoje kolano, sprawdzał, gdzie czujesz ból, i sprawdzał zakres ruchów kolanowych, zginając i rozszerzając nogę.

Lekarz może również zlecić badania obrazowe, aby spojrzeć na rzepkę i ścięgno w celu ustalenia, czy nie ma uszkodzenia ścięgna lub kości. Testy te mogą również pomóc w wykluczeniu innych możliwych przyczyn bólu, takich jak złamanie.

Twój lekarz może wykonać:

zdjęcie rentgenowskie, aby spojrzeć na kość, aby ustalić, czy masz złamanie kolana rzepki lub czy rzepka jest przesunięta

• MRI, aby spojrzeć na ścięgno i wykazać jakiekolwiek uszkodzenie tkanka miękka
• USG, aby spojrzeć na ścięgno i wykazać jakiekolwiek uszkodzenie tkanki miękkiej
• Komplikacje

Jakie są potencjalne powikłania?

Jeśli nie masz leczenia, patologiczne zapalenie ścięgna może się pogarszać. Możesz uszkodzić ścięgno bardziej surowo, co ogranicza Twoje codzienne funkcjonowanie.

Odpoczynek nóg i zatrzymanie aktywności może być emocjonalnie trudne dla sportowców, w szczególności. Mogą nie chcieć przestać grać, nawet jeśli jest to bolesne. Dla zawodowych sportowców, zapalenie ścięgna rzepki może być zakończeniem kariery, jeśli nie jest leczone.

ReklamaReklama

Leczenie

Jaki jest typowy plan leczenia?

Leczenie zależy od ciężkości obrażeń.

Konserwatywne środki mające na celu zmniejszenie bólu, odpoczynek nóg oraz rozciągnięcie i wzmocnienie mięśni nóg to zazwyczaj pierwsza linia leczenia. Twój lekarz zazwyczaj doradzi okres kontrolowanego odpoczynku, w którym unikasz aktywności, która wywiera siłę na kolano.

Lekarstwo

Lekarz może przepisać leki dostępne bez recepty (OTC) w celu krótkotrwałego bólu i zmniejszenia stanu zapalnego.

Mogą to być:

ibuprofen (Advil)

• naproksen sodu (Aleve)
• acetaminofen (Tylenol)
• Jeśli twój ból jest ciężki, lekarz może wstrzyknąć kortykosteroid w okolicy twoje ścięgno rzepki. Jest to skuteczniejsze w zmniejszaniu silnego bólu. Jednak klinika Mayo informuje, że może również osłabić ścięgno i prawdopodobnie zwiększyć prawdopodobieństwo jego pęknięcia. Dlatego ważne jest, aby wziąć pod uwagę to leczenie i związane z nim ryzyko.

Innym sposobem dostarczania kortykosteroidów jest rozprowadzanie leku po kolanie i stosowanie niewielkiego ładunku elektrycznego w celu przepchnięcia go przez skórę. Nazywa się to jontoforezą.

Terapia

Celem fizykoterapii jest zmniejszenie bólu i stanu zapalnego oraz rozciągnięcie i wzmocnienie mięśni nóg i ud.

Jeśli twój ból jest ciężki nawet podczas odpoczynku nogami, lekarz może zalecić noszenie ortezy i używanie kul przez chwilę, aby uniknąć dalszego uszkodzenia ścięgna. Kiedy jesteś względnie bezbolesny, możesz rozpocząć fizjoterapię.

Sesja terapeutyczna zazwyczaj obejmuje:

czas rozgrzewki

• lód lub masaż na kolano
• ćwiczenia rozciągające
• ćwiczenia wzmacniające
• Twój terapeuta może również użyć ultradźwięków i stymulacji elektrycznej w celu ułatwienia twój ból kolana. Orteza stawu kolanowego lub podklejenie kolana mogą pomóc zmniejszyć ból podczas ćwiczeń, utrzymując rzepkę na miejscu.

Twój fizjoterapeuta opracuje dla Ciebie program ćwiczeń, który może obejmować:

Rozciąganie.

• ćwiczenia izometryczne, w których kąt skrętu i długość mięśni pozostają stałe podczas skurczów. To zgłosiło złagodzenie bólu.
• Ćwiczenia ekscentryczne, czyli przysiady wykonywane na desce spadkowej pod kątem 25 stopni. Badanie z 2005 roku wykazało, że ta metoda wzmacniania doprowadziła do poprawy u sportowców z rzepkowym zapaleniem ścięgien, którzy kontynuowali grę podczas leczenia.
• Ćwiczenia elastyczności dla uda i łydki.
• Leczenie alternatywne

Stosunkowo nowym leczeniem jest zastrzyk osocza w postaci płytek krwi. Wykorzystuje to stężenie płytek krwi z własnej krwi do promowania gojenia ścięgna. W badaniu z 2015 r. Stwierdzono, że dwa kolejne zastrzyki były skuteczniejsze niż pojedyncze wstrzyknięcie.

Inne badane alternatywne terapie obejmują:

Sucha igła z prowadzeniem ultradźwiękowym:

• Ten proces powoduje drobne dziury w ścięgnie. Nazywa się to suchą igłą fenestracyjną i stwierdzono, że łagodzi ból i pomaga goić. Zastrzyki z polidokanolem:
• Ma to na celu rozbicie nowych naczyń krwionośnych na ścięgnie, które są związane z bólem. Insercje o dużej objętości z podaniem ultradźwięków:
• Ma to również na celu rozbicie nowych naczyń krwionośnych na ścięgnie. Termoterapia hipertermiczna:
• Wykorzystuje ogrzewanie tkanek głębokich wraz z urządzeniem chłodzącym na powierzchni skóry w celu złagodzenia bólu. Terapia falą uderzeniową pozaustrojową:
• Wykazano, że redukuje ona ból do dwóch lat. Surgery

Kiedy inne metody leczenia nie przynoszą ulgi w bólu, lekarz może zalecić operację, aby naprawić ścięgno rzepki.

Tradycyjna operacja polega na otwieraniu kolana w celu zdrapania kolana i ścięgna. Ostatnio do tej procedury stosuje się zabieg artroskopowy. Wymaga to wykonania tylko czterech małych nacięć w kolanie i ma krótszy czas regeneracji.

Czas powrotu do zdrowia po operacji różni się. Niektóre protokoły chirurgiczne zalecają unieruchomienie w gipsie po operacji. Inna strategia leczenia sugeruje, że agresywny i natychmiastowy program ćwiczeń rehabilitacyjnych działa najlepiej. W tym protokole ludzie mogli powrócić do aktywności na wysokim poziomie w ciągu trzech miesięcy do roku.

Reklama

Outlook

Jakie są prognozy?

Prognozy dotyczące zapalenia ścięgna rzepki różnią się w zależności od ciężkości urazu. Temat jest jednym z trwających badań, ponieważ jest to tak częste zjawisko dla biegaczy i innych sportowców. Istnieje wiele opinii na temat tego, co najlepiej sprawdza się w rehabilitacji.

Dla niektórych sportowców stan może być chroniczny. Dla innych terapia umożliwia powrót do normalnego funkcjonowania i uprawiania sportu.

Powrót do łagodnych obrażeń może wynosić 3 tygodnie, podczas gdy cięższe obrażenia mogą trwać od 6 do 8 miesięcy lub dłużej.

Ważne czynniki powrotu do zdrowia to:

trzymanie się programu rehabilitacyjnego i regularne ćwiczenie

• wznawianie aktywności sportowej stopniowo
• zwracanie uwagi na ból i odpoczynek w razie potrzeby
• używanie środków OTC i lodu do pomocy z powracającym bólem
• Porozmawiaj z lekarzem, jeśli masz obawy dotyczące tego, jak długo trwa regeneracja.