HIV Cure: Jak blisko jesteśmy?

HIV i AIDS

HIV (ludzki wirus upośledzenia odporności) jest wirusem, który osłabia układ odpornościowy i hamuje zdolność organizmu do walki z chorobą. Bez leczenia HIV może doprowadzić do potencjalnie śmiertelnej diagnozy AIDS (zespół nabytego niedoboru odporności).

Epidemia AIDS zaczęła się w Stanach Zjednoczonych w latach 80. XX wieku. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, że HIV pochłonęło ponad 35 milionów istnień ludzkich odkąd zostało odkryte.

Obecnie nie ma lekarstwa na HIV. Istnieje jednak wiele badań klinicznych poświęconych badaniom nad lekiem na HIV. Obecne terapie przeciwretrowirusowe pozwalają osobom żyjącym z HIV zapobiegać ich progresji i prowadzić normalną długość życia. Naukowcy, urzędnicy ds. Zdrowia publicznego, agencje rządowe, organizacje społeczne, działacze na rzecz HIV i firmy farmaceutyczne poczyniły wielkie postępy w zapobieganiu i leczeniu HIV.

advertisementAdvertisement

Szczepionka

Rozwój szczepionki na HIV by uratować miliony istnień ludzkich. Jednak naukowcy nie odkryli jeszcze skutecznej szczepionki przeciwko HIV.

W 2009 roku badanie opublikowane w Journal of Virology wykazało, że eksperymentalna szczepionka zapobiegła około 31 procentom nowych infekcji. Jednak dalsze badania zostały wstrzymane z powodu niebezpiecznego ryzyka.

Na początku 2013 roku, Narodowy Instytut Alergii i Chorób Zakaźnych zatrzymał badania klinicznego, który testował zastrzyki szczepionki HVTN 505. Dane z badania wskazały, że szczepionka nie zapobiegła zakażeniu HIV ani nie zmniejszyła ilości wirusa HIV we krwi.

Badania nad szczepionkami trwają na całym świecie. Każdego roku pojawiają się nowe odkrycia i badania kliniczne.

Zapobieganie

Podstawowa profilaktyka

Chociaż żadna szczepionka nie jest dostępna dla wirusa HIV, istnieją sposoby ochrony przed transmisją.

HIV przenosi się poprzez wymianę płynów ustrojowych. Może się to zdarzyć na wiele sposobów, w tym:

Kontakt seksualny. HIV może być przenoszony poprzez wymianę pewnych płynów podczas kontaktów seksualnych, w tym krwi, nasienia lub odbytu i wydzieliny z pochwy. Posiadanie innych infekcji przenoszonych drogą płciową (STI) może zwiększać ryzyko transmisji HIV podczas seksu.
Dzielone igły i strzykawki. Igły i strzykawki używane przez osobę z HIV mogą zawierać wirusa HIV nawet bez widocznej krwi.
Ciąża, poród i karmienie piersią. Matki z HIV mogą przenosić wirusa na dziecko przed i po urodzeniu, choć jest to niezwykle rzadkie przy stosowaniu leków przeciw HIV.

Podejmowanie środków ostrożności może uchronić Cię przed zarażeniem się wirusem HIV. Oto kilka wskazówek dotyczących ochrony siebie:

Przed rozpoczęciem seksu sprawdź swoje HIV i poznaj status partnera.
Pobierz testowane i leczone STI.
Używaj poprawnie prezerwatyw za każdym razem, gdy masz seks oralny, pochwowy i analny.
Jeśli wstrzykujesz narkotyki, upewnij się, że używasz nowej, wysterylizowanej igły, która nie była używana przez nikogo innego.

ReklamaReklama PrEP

Profilaktyka przedekspozycyjna

Profilaktyka przed narażeniem (PrEP) to codzienny lek stosowany przez kogoś bez HIV, aby zmniejszyć ryzyko zarażenia się wirusem HIV, jeśli zostanie ujawniony. Jest wysoce skuteczny w zapobieganiu przenoszeniu HIV w populacjach wysokiego ryzyka. Do zagrożonych populacji należą:

mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami, jeśli uprawiali seks analny bez prezerwatywy lub mieli STI w ciągu ostatnich sześciu miesięcy
mężczyźni lub kobiety, którzy nie używają regularnie prezerwatyw z partnerami o wysokim ryzyku zakażenia HIV i nieznanego statusu zakażenia HIV
każdy, kto wstrzyknął leki w ciągu ostatnich sześciu miesięcy lub udzielił wspólnych igieł
kobietom, które rozważają zajście w ciążę z partnerami zakażonymi wirusem HIV

Według danych Centrum Chorób Kontrola i zapobieganie PrEP może zmniejszyć ryzyko zakażenia wirusem HIV nawet o 92 procent w populacjach, którzy są narażeni na wysokie ryzyko, jeśli są konsekwentnie przyjmowani. Wybór PrEP jako metody zapobiegania wymaga przestrzegania codziennego harmonogramu.

PEP

Profilaktyka po ekspozycji

Profilaktyka po narażeniu (PEP) to awaryjne leki przeciwretrowirusowe stosowane po narażeniu na kontakt z wirusem HIV. Pracownicy służby zdrowia mogą zalecać PEP w następujących sytuacjach:

Osoba uważa, że mogła być narażona na HIV podczas stosunku płciowego (prezerwatywa została złamana lub nie użyto prezerwatywy).
Osoba ma wspólne igły podczas wstrzykiwania narkotyków.
Ktoś został napadnięty seksualnie.

PEP powinien być stosowany tylko jako metoda prewencyjna. Musi zostać rozpoczęty w ciągu 72 godzin od ekspozycji, ale najlepiej powinien rozpocząć się możliwie najbliżej czasu ekspozycji. Dostawca opieki zdrowotnej będzie przepisywać wiele leków dla tej metody zapobiegania i zwykle wymaga miesiąca stosowania się do terapii przeciwretrowirusowej.

ReklamaReklama Diagnoza

Właściwa diagnoza

Diagnozowanie HIV i AIDS jest ważnym krokiem w kierunku zapobiegania przenoszeniu wirusa. WHO szacuje, że 40% z 18 milionów ludzi z HIV nie wie, że chorują.

Istnieje kilka różnych badań krwi, które służby zdrowia mogą wykorzystać do badań przesiewowych na obecność wirusa HIV. Testy na obecność HIV umożliwiają testowanie śliny lub krwi w otoczeniu prywatnym i uzyskanie wyniku w ciągu 20 minut lub krócej.

Ogłoszenie

Leczenie

Kroki w celu leczenia

Dzięki postępom w nauce HIV jest uważany za możliwą do opanowania przewlekłą chorobę. Leczenie antyretrowirusowe pozwala osobom żyjącym z HIV na utrzymanie zdrowia. Zmniejsza to również ryzyko przeniesienia wirusa na innych.

WHO szacuje, że ponad 80 procent wszystkich osób, u których zdiagnozowano HIV, otrzymuje terapię przeciwretrowirusową.

Leki stosowane w leczeniu HIV powodują dwie rzeczy:

Zmniejszenie miana wirusa. Obciążenie wirusem jest miarą ilości RNA HIV we krwi.Celem leczenia HIV jest redukcja wirusa do poziomu niewykrywalnego.
Pozwól ciału przywrócić normalną liczbę komórek CD4. Komórki CD4 są odpowiedzialne za ochronę organizmu przed patogenami, które mogą powodować infekcję.

Istnieje kilka rodzajów leków na HIV:

Nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy wyłączają białko, które HIV wykorzystuje do tworzenia kopii swojego materiału genetycznego w komórkach.
Nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy powodują wadliwe elementy budulcowe wirusa HIV, więc nie mogą tworzyć kopii ich materiału genetycznego w komórkach.
Inhibitory proteazy dezaktywują enzymy, których HIV potrzebuje do stworzenia funkcjonalnych kopii samego siebie.
Inhibitory wejścia lub fuzji zapobiegają przedostawaniu się wirusa HIV do komórek CD4.
Inhibitory integrazy zapobiegają aktywności integrazy. Bez tego białka HIV nie może wstawić się do DNA komórki CD4.

Leki na HIV są często przyjmowane w określonych kombinacjach, aby zapobiec rozwojowi lekooporności. Leki na HIV muszą być konsekwentnie stosowane, aby były skuteczne. Decyzja o zmianie leków w celu ograniczenia działań niepożądanych leku lub z powodu niepowodzenia leczenia jest rozmową, którą poważnie traktują pracownicy służby zdrowia i osoby żyjące z HIV.

ReklamaReklama U = U

Niewykrywalny jest niezrównany

Badania wykazały, że osiągnięcie i utrzymanie niewykrywalnej wiremii poprzez terapię antyretrowirusową skutecznie eliminuje ryzyko przeniesienia HIV na partnera seksualnego.

W badaniach głównych nie stwierdzono przypadków przeniesienia wirusa HIV z trwającego wirusowo stłumionego (niewykrywalnego miana wirusa) HIV-pozytywnego partnera na partnera HIV-ujemnego. Badania te obejmowały tysiące par o różnych statusach HIV w ciągu kilku lat i tysiące przypadków seksu bez prezerwatyw.

Ze świadomością, że U = U ("niewykrywalny = nieusuwalny") większy nacisk kładzie się na "traktowanie jako zapobieganie. "UNAIDS ma cel" 90-90-90 ", aby zakończyć epidemię AIDS. Do roku 2020 plan ten ma na celu:

90 procent wszystkich osób żyjących z HIV, aby poznać ich status
90 procent wszystkich osób, u których zdiagnozowano HIV pod względem leków przeciwretrowirusowych
90 procent wszystkich osób otrzymujących terapię antyretrowirusową być zwalczonym wirusem

Badania

Kamienie milowe w badaniach

Naukowcy ciężko pracują w poszukiwaniu nowych leków i metod leczenia HIV. Chcą znaleźć terapie, które rozszerzają i poprawiają jakość życia osób z tym schorzeniem. Ponadto mają nadzieję na opracowanie szczepionki i odkrycie leku na HIV. Oto krótki przegląd kilku ważnych kierunków badań.

Kierowanie na zbiorniki HIV

Częścią tego, co sprawia, że odkrycie lekarstwa na HIV jest trudne, jest to, że układ odpornościowy ma problemy z celowaniem w rezerwuary komórek z HIV. Układ odpornościowy zazwyczaj nie może rozpoznać komórek z HIV ani nie może wyeliminować komórek, które aktywnie odtwarzają wirusa.

Terapia antyretrowirusowa nie eliminuje zbiorników HIV. Tak więc badacze National Institutes of Health (NIH) badają dwie kategorie w poszukiwaniu leku na HIV:

Funkcjonalne lekarstwo. Ten rodzaj leczenia może kontrolować replikację HIV.
Leczenie sterylizujące. Ten rodzaj leczenia całkowicie wyeliminowałby część wirusa odpowiedzialną za replikację.

Te leki mogą potencjalnie zniszczyć zbiorniki HIV.

Rozbicie wirusa HIV

Naukowcy z University of Illinois w Urbana-Champaign stosowali symulacje komputerowe do badania kapsydu HIV, pojemnika na materiał genetyczny wirusa. Ten kapsyd chroni wirus przed zniszczeniem przez układ odpornościowy.

Zrozumienie budowy kapsydu i jego interakcji z otoczeniem może pomóc naukowcom znaleźć sposób na przełamanie otwartego kapsydu, uwalniając materiał genetyczny wirusa HIV w organizmie, gdzie może on zostać zniszczony przez układ odpornościowy. To obiecująca granica w leczeniu i leczeniu HIV.

'Funkcjonalnie wyleczony

Mężczyzna w Berlinie żyjący z HIV miał również białaczkę. Otrzymał przeszczep komórek macierzystych w celu leczenia białaczki. HIV nie został wykryty u "pacjenta w Berlinie" przez ponad 10 lat od tej procedury.

Badania wielu części jego ciała na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco wykazały, że jest wolny od HIV. Według NIH uważa się go za "skutecznie wyleczonego". Sukces ten nie powtórzył się jednak od tamtej pory.

Na początku 2013 r. NIH ogłosił, że 2-letnie dziecko w Mississippi, które urodziło się u matki zarażonej HIV, zostało "wyleczone funkcjonalnie" z HIV. Lekarze stosowali leczenie przeciwretrowirusowe podczas pierwszego dnia niemowlęcia. Dziecko pozostawało w terapii przeciwretrowirusowej przez pierwsze 18 miesięcy życia, a lekarze wykonywali regularne badania krwi w celu sprawdzenia poziomu wirusa HIV.

Dziecko nadal nie miało wirusa HIV, o ile testy mogły wykryć 10 miesięcy po zaprzestaniu leczenia. Wielu badaczy uważało, że dziecko jest "funkcjonalnie wyleczone". "Jednak dwa lata po zakończeniu terapii antyretrowirusowej wykryto wykrywalne poziomy wirusa HIV we krwi dziecka. Dziecko nie zostało już uznane za wyleczone i wznowiono leczenie antyretrowirusowe.

ReklamaReklamaReklama Jedzenie na wynos

Gdzie jesteśmy teraz

Naukowcy ledwo zrozumieli HIV 30 lat temu, nie mówiąc już o tym, jak go leczyć lub leczyć. Przez dziesięciolecia postęp technologiczny i możliwości medyczne przyniosły bardziej zaawansowane metody leczenia HIV. Każdego roku setki prób klinicznych mają na celu znalezienie lepszych metod leczenia HIV w nadziei, że pewnego dnia znajdą lekarstwo. Wraz z tymi nowymi terapiami pojawiają się lepsze metody zapobiegania przenoszeniu HIV.

Skuteczne terapie antyretrowirusowe mogą teraz powstrzymać progresję HIV i zmniejszyć obciążenie wirusowe osoby do niewykrywalnego poziomu. Mając niewykrywalny ładunek wirusa nie tylko promuje własne zdrowie, eliminuje ryzyko przeniesienia wirusa na partnera seksualnego. Ukierunkowana terapia lekowa może również zapobiegać przenoszeniu wirusa na kobiety w ciąży z HIV.