Drodzy współpracownicy: Notatka o moim zdrowiu psychicznym

Wyobrażałem sobie, że dzielę się tym tysiąc razy, podczas rozmów przy ekspresie do kawy lub po szczególnie stresujących spotkaniach. Wyobrażałem sobie, że wyrzucam go w chwili potrzeby, pragnąc tak wiele poczuć wsparcie i zrozumienie od was, moi współpracownicy.

Ale zatrzymałem się, raz za razem. Bałem się tego, co powiesz lub nie powiesz, wracając do mnie. Zamiast tego połknąłem go i zmusiłem się do uśmiechu.

reklamaReklama

"Nie, nic mi nie jest. Jestem po prostu zmęczony dzisiaj. "

Ale kiedy obudziłem się dziś rano, moja potrzeba dzielenia się była silniejsza niż mój strach.

Madalyn Parker wykazała, że ​​kiedy podzieliła się z nią e-mailem od swojego szefa, potwierdzając jej prawo do zwolnienia lekarskiego z powodów związanych ze zdrowiem psychicznym, robimy wielkie postępy w kwestii otwartości na siebie w pracy. Tak więc, mój drogi, piszę ten list, aby powiedzieć ci, że żyję i pracuję z chorobą psychiczną.

reklama

Zanim powiem więcej, proszę, zatrzymaj się i pomyśl o Amy, którą znasz: Amy, która przybrała swój wywiad. Amy, która jest graczem zespołowym z pomysłowymi pomysłami, zawsze gotowa pójść o krok dalej. Amy, która poradzi sobie w sali konferencyjnej. To jest Amy, którą znasz. Ona jest prawdziwa.

Kogo nie znasz, to Amy, która żyła z dużą depresją, uogólnionym zaburzeniem lękowym i zespołem stresu pourazowego (PTSD), na długo przed twoim spotkaniem. Nie wiedziałeś, że straciłem ojca na samobójstwo, gdy miałem zaledwie 13 lat.

reklamaReklama

Nie wiedziałeś, bo nie chciałem, żebyś to zobaczył. Ale to było. Tak jak każdego dnia przynosiłem lunch do biura, przynosiłem także smutek i niepokój.

Ale presja, którą nakładam na siebie, aby ukryć objawy podczas pracy, zbiera ode mnie żniwo. Nadszedł czas, abym przestał mówić "Czuję się dobrze, jestem po prostu zmęczony" kiedy nie jestem.

Dlaczego ukrywałem moją chorobę psychiczną

Nie wiedziałeś, bo nie chciałem, żebyś to zobaczył. Ale to było. Tak jak każdego dnia przynosiłem lunch do biura, przynosiłem także smutek i niepokój.

Być może zastanawiacie się, dlaczego zdecydowałem się ukryć moją chorobę psychiczną. Chociaż wiem, że depresja i lęk są legalnymi chorobami, nie wszyscy inni to robią. Napiętnowanie w warunkach zdrowia psychicznego jest realne, i doświadczyłem tego wiele razy.

Powiedziano mi, że depresja jest tylko wołaniem o uwagę. Że ludzie z lękiem muszą tylko uspokoić się i ćwiczyć. To, że zażywanie leków jest słabym wykrętem. Pytano mnie, dlaczego moja rodzina nie zrobiła więcej, by uratować mojego tatę. Że jego samobójstwo było aktem tchórzostwa.

Biorąc pod uwagę te doświadczenia, byłem przerażony, mówiąc o moim zdrowiu psychicznym w pracy. Tak jak ty, potrzebuję tej pracy. Mam rachunki do zapłacenia i rodzinę do wsparcia. Nie chciałem zagrozić mojemu występowi lub profesjonalnej reputacji, mówiąc o moich objawach.

ReklamaReklama Ale piszę do ciebie ten list, ponieważ chcę, żebyś zrozumiał. Ponieważ nawet w pracy dzielenie się jest dla mnie konieczne. Chcę być autentyczny i być z tobą autentyczny. Spędzamy razem co najmniej osiem godzin dziennie. Muszę udawać przez cały czas, że nigdy nie czuję się smutny, niespokojny, przytłoczony, a nawet spanikowany, nie jest zdrowy. Moja troska o własne dobro musi być większa niż moja troska o reakcje kogokolwiek innego.

Tego właśnie potrzebuję od ciebie: słuchać, uczyć się i oferować ci wsparcie w jakikolwiek sposób, który jest dla ciebie najbardziej komfortowy. Jeśli nie jesteś pewien, co powiedzieć, nie musisz nic mówić. Po prostu potraktuj mnie z taką samą życzliwością i profesjonalizmem, które ci pokażę.

Nie chcę, aby nasze biuro było emocjonalnym, wolnym dla wszystkich. I rzeczywiście, nie chodzi tu o uczucia, ale o zrozumienie choroby psychicznej i o to, jak symptomy wpływają na mnie, gdy jestem w pracy.

Reklama Potrzebuję tej pracy. Mam rachunki do zapłacenia i rodzinę do wsparcia. Nie chciałem zagrozić mojemu występowi lub profesjonalnej reputacji, mówiąc o moich objawach.

Tak więc, w duchu zrozumienia mnie i moich symptomów, oto kilka rzeczy, które chciałbym wiedzieć.

1. Jedna na pięć

Jest szansa, że ​​co piąta osoba czytająca ten list doświadczyła choroby psychicznej w takiej czy innej formie lub kocha kogoś, kto to zrobił. Być może nie jesteś tego świadomy, ale wiele osób w każdym wieku, płci i grup etnicznych doświadcza wyzwań związanych ze zdrowiem psychicznym. Ludzie z chorobą psychiczną nie są dziwakami ani dziwakami. To normalni ludzie tacy jak ja, a może nawet tacy jak ty.

ReklamaReklama

2. Choroby psychiczne są prawdziwymi chorobami

Nie są to wady charakteru i nie są niczyją winą. Podczas gdy niektóre objawy choroby psychicznej są emocjonalne - takie jak poczucie beznadziejności, smutku lub gniewu - inne są fizyczne, takie jak przyspieszone bicie serca, pocenie się lub bóle głowy. Nie zdecydowałem się na depresję, niż gdyby ktoś chciał chorować na cukrzycę. Oba to schorzenia wymagające leczenia.

3. Chcę, żeby w porządku było mówić o chorobie psychicznej w pracy

Nie proszę o to, abyś był moim terapeutą lub moim dosłownym ramieniem, z którego mógłbyś płakać. Mam już świetny system wsparcia. I nie muszę rozmawiać o chorobie psychicznej przez cały dzień, każdego dnia. Pytam tylko o to, abyś od czasu do czasu zapytał mnie, jak się czuję i poświęciłem kilka minut, aby naprawdę posłuchać.

Może złapiemy kawę lub lunch, tylko po to, żeby trochę wyjść z biura. Zawsze pomaga, gdy inni dzielą się własnymi doświadczeniami z chorobą psychiczną, czy to o sobie, czy o przyjacielu lub krewnym. Słuchanie własnej opowieści sprawia, że ​​czuję się mniej samotny.

Ogłoszenie

4. Wciąż mogę wykonywać swoją pracę

Pracuję na rynku od 13 lat. I miałem depresję, niepokój i PTSD dla wszystkich z nich. Dziewięć razy na 10 trafiłem z pracy do parku. Jeśli zacznę czuć się naprawdę przytłoczony, niespokojny lub smutny, przyjdę do ciebie z planem działania lub poproszę o dodatkowe wsparcie.Czasami potrzebuję zwolnienia lekarskiego - ponieważ mieszkam z chorobą.

5. Choroba psychiczna sprawiła, że ​​jestem lepszym współpracownikiem

. Jestem bardziej współczujący, zarówno ze sobą, jak iz każdym z was. Traktuję siebie i innych z szacunkiem. Przeżyłem trudne doświadczenia, co oznacza, że ​​wierzę we własne możliwości. Potrafię pociągnąć do odpowiedzialności i poprosić o pomoc, kiedy jej potrzebuję.

ReklamaReklama Nie boję się ciężkiej pracy. Kiedy myślę o niektórych stereotypach stosowanych wobec osób z chorobami psychicznymi - leniwych, szalonych, zdezorganizowanych, niewiarygodnych - zwracam uwagę na to, jak moje doświadczenie z chorobą psychiczną uczyniło mnie przeciwieństwem tych cech.

Podczas gdy choroba psychiczna ma wiele wad, wybieram spojrzenie na pozytywy, które może przynieść nie tylko moje osobiste życie, ale także moje życie zawodowe. Wiem, że jestem odpowiedzialny za dbanie o siebie zarówno w domu, jak i w pracy. I wiem, że istnieje granica pomiędzy naszym życiem osobistym i zawodowym.

Pytam od ciebie o otwarty umysł, tolerancję i wsparcie, jeśli i kiedy uderzę w szorstką łatę. Ponieważ zamierzam ci to dać. Jesteśmy zespołem i jesteśmy w tym razem.

Amy Marlow żyje z depresją i uogólnionymi zaburzeniami lękowymi. Jest autorką Blue Light Blue, który został nazwany jednym z naszych Best Depression Blogs. Obserwuj ją na Twitterze pod adresem @_ bluelightblue_.] / p>